Από όλα όσα διαβάζουμε ήταν όλα στημένα και τακτοποιημένα, είχαν υπολογίσει ποιος θα αναλάμβανε την εξουσία στην Συρία και μετά όλα θα ήταν μέλι γάλα. Δεν τους βγήκε όμως στην πράξη και τώρα είναι αναγκασμένοι να κάνουν αλλαγές στα σχέδια τους.

Γράφει ο Γεώργιος Δικαίος

Ο Γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής είναι υποχρεωμένος να θυμάται τι συνέβη, πριν από 10 ή και περισσότερα χρόνια στην κάθε μια περιοχή. Να ξέρει ποιους υποστηρίζουν οι μεγάλοι και οι περιφερειακές δυνάμεις, να βλέπει τις παγίδες, να γνωρίζει και να γράφει χωρίς να υποστηρίζει καμία πλευρά.

Τι τελικά έγινε στην Συρία; Γιατί γίνονται εκατοντάδες αεροπορικές επιθέσεις από τον Ισραήλ; Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στην Συρία; Ήταν ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Γκολάνι ο εκλεκτός για να πάρει την εξουσία; Πως κατάφερε να την κατακτήσει και γιατί;

Η ταχεία κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, οι στρατιώτες που δεν πολεμούσαν, η Ρωσία που δεν μετέφερε ενισχύσεις από την Ουκρανία, το Ιράν που μπορούσε να διαθέσει μόνο δυο ταξιαρχίες και οι διαλυμένες οργανώσεις η Χεσμπολάχ κυρίως από το Ισραήλ δεν μπορούσαν να επέμβουν.

Οι απώλειες των Ρώσων παλιότερα τότε που σταμάτησαν την διάλυση της Συρίας ήταν 540 οι επίσημες και λένε για 10 φορές περισσότερες για τους μισθοφόρους της Βαγκνέρ.

Άλλον υπολόγιζαν για αρχηγό στην Συρία Αμερικάνοι, Ισραήλ, Τουρκία. Διαφορετικά είχαν σχεδιάσει την επιχείρηση και τα πράγματα πήραν μια τελείως διαφορετική τροπή. Εδώ όμως υπάρχουν αντιφάσεις: τα ήξερε όλα αυτά η Ρωσία; Ναι γιατί περιμέναμε την επίθεση τον Μάρτιο ή έστω τον Ιανουάριο και έγινε γρηγορότερα.

Ξαφνιάστηκε η Ρωσία; Ναι και διαπίστωσε πως δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να σώσει τον Άσαντ. Τι έκανε τελικά ο Πούτιν και η Ρωσία; Να τα βρει υπογείως με τον ηγέτη που δεν ήταν αρεστός στης ΗΠΑ και να του παραδώσει την εξουσία, για να κρατήσει της βάσεις της στην Συρία και να αλλάξει τα γεωπολιτικά σχέδια των ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας.

Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, έκαναν τα αδύνατα δυνατά να μην καταφέρει ο Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι να εισέλθει στο Προεδρικό Μέγαρο και να πάρει την εξουσία. Γιατί άφησαν τον Πρωθυπουργό να τον περιμένει για να του παραδώσει την εξουσία; Αφού νίκησαν και έφυγε ο Άσαντ γιατί το Ισραήλ έκανε 480 αεροπορικές επιδρομές καταστρέφοντας αποθήκες, πλοία, αεροσκάφη και άλλα οπλικά συστήματα στην Συρία; Γιατί το Ισραήλ έκανε ζώνη ασφαλείας και έτρεξε να καταλάβει μεγάλα εδάφη στο Γκολάν;

Στα σύνορα με την Τουρκία ο άλλος χαμένος είναι ο Ερντογάν, κανείς δεν υπολόγιζε να τα καταφέρουν οι Κούρδοι να καταλάβουν το 40% των εδαφών της Συρίας, το 95% των πετρελαιοπηγών και δυο βασικά περάσματα. Με το πετρέλαιο θα έχουν έσοδα 4+ δισεκατομμύρια δολάρια και μπορούν να έχουν κράτος. Για αυτό και έγιναν δεκάδες αεροπορικές επιδρομές καταστροφής οπλισμού της Συρίας από την Τουρκία, για να μην πέσουν στα χέρια των Κουρδών.

Ο Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι δήλωσε αμνηστία στον στρατό και στους στρατιώτες του Άσαντ και μετά ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιδρομές. Τα βρήκε με ΗΠΑ αφού πρώτα είπε πως δεν κινδυνεύουν οι Ρώσικες βάσεις στην Συρία και δέχτηκε μεταβατικό Πρωθυπουργό. Δείχνει άλλο πρόσωπο και δεν είναι πια φανατικός για να κρατήσει την εξουσία. Οι άλλες ομάδες άρχισαν σφαγές, ενώ αυτός προσπάθησε ανοίγοντας της φυλακές να βρει τον στρατό που του έλειπε. 150 χιλιάδες κρατούμενοι θα τους εντάξει στις δικές του μονάδες και θα κάνει εκκαθάριση των άλλων τζιχαντιστών για να είναι ο μόνος κυρίαρχος αυτός και οι Κούρδοι.

Αυτά εν περιλήψει περίμενα να διαβάσω από τους ξένους αναλυτές, τα αμυντικά ΜΜΕ κλπ. Ξαφνικά οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ κλπ άλλαξαν γνώμη και είπαν εντάξει θα τον δεχτούμε τον Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι! Απεσταλμένος ΟΗΕ: Η ισλαμιστική οργάνωση Χάγιατ Ταχρίρ αλ Σαμ έχει μέχρι στιγμής στείλει θετικά μηνύματα! Ο Αμπού Μοχάμεντ αλ Γκολάνι, ο οποίος τώρα ζητά να τον αποκαλούν με το πραγματικό του όνομα, Αχμέντ αλ Σάρα, είπε στο Sky News ότι η ομάδα του δεν επιδιώκει περαιτέρω σύγκρουση και θα επαναφέρει τη σταθερότητα στη Συρία.

Αναρωτιέστε αν αυτό είναι υπέρ ή κατά της Ελλάδας; Η ενίσχυση των Κούρδων είναι υπέρ της Ελλάδας. Περιμένουμε τα επόμενα βήματα αν και είναι προβλεπόμενα: θα χτυπάνε συνεχώς Ισραήλ και Τουρκία με αεροπορικές επιθέσεις όλο τον Δεκέμβριο στην Συρία. Θα χτυπούσαν αν τα είχαν καταφέρει στα γεωπολιτικά τους σχέδια; Όχι φυσικά!

Οι ΗΠΑ και η Ρωσία γιατί να μην τα βρουν με τον Αμπού Μοχάμεντ αλ Γκολάνι για να εδραιώσουν την παρουσία τους στην Συρία και να μην έχουν κανένα πρόβλημα.

Τα άρθρα που μας ενδιαφέρουν, αν και θα μπορούσα να σας βάλω κομμάτια από τις είδησεις.

Ο επικεφαλής της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών AMAN Shlomi Binder συναντήθηκε με τον επικεφαλής της κοινότητας των Δρούζων, Sheikh Moafak Tarif, για να συζητήσουν τους όρους «συνεργασίας» στο πλαίσιο της πτώσης της κυβέρνησης Άσαντ στη Συρία. Δεδομένου ότι οι Δρούζοι ζουν συμπαγώς στις νότιες περιοχές της Συρίας, το Ισραήλ προφανώς σκοπεύει να ενδιαφέρει τους εκπροσώπους αυτού του εθνο-ομολογιακού αραβικού λαού για την πιθανή μεταφορά συριακών εδαφών υπό τον έλεγχο της Ταρίφ. Επιπλέον, σύμφωνα με τον υποστράτηγο του Ισραηλινού Στρατού Ναόμ Τιμπόν, το Ισραήλ ενδιαφέρεται πολύ για τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους στη Συρία. Την ίδια ώρα, εκπρόσωποι φιλοτουρκικών τζιχαντιστικών ομάδων έχουν ήδη ανακοινώσει την πρόθεσή τους να επιστρέψουν όλα τα ιστορικά εδάφη της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των υψωμάτων του Γκολάν που κατέχει το Ισραήλ. Είχε αναφερθεί προηγουμένως ότι μονάδες του ισραηλινού στρατού είχαν προχωρήσει από τις θέσεις τους στα κατεχόμενα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν προς τη Maaraba στη δυτική επαρχία Daraa. Τα ισραηλινά στρατεύματα συνεχίζουν να καταλαμβάνουν τη Συρία από τα νοτιοδυτικά, ενώ οι φιλοτουρκικές δυνάμεις προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο του βόρειου και κεντρικού τμήματος της Συρίας και εμπλέκονται σε συγκρούσεις με κουρδικές ομάδες. Το Ισραήλ είναι ένας από τους κύριους ωφελούμενους της συριακής κρίσης και, εκμεταλλευόμενος την κατάληψη της εξουσίας στη Συρία από τζιχαντιστικές ομάδες, επεκτείνει τον έλεγχό του στα νότια της χώρας, ξεπερνώντας τη λεγόμενη «ζώνη προστασίας» και επιτίθεται τους οικισμούς Al-Quneitra, Al-Baath, Al-Hamidiya και Khadr, έναν σημαντικό κόμβο εφοδιαστικής που χρησιμοποιείται από τον Λίβανο για επικοινωνίες μέσω του συριακού εδάφους.

Πεσκόφ: Γίνονται ό,τι είναι απαραίτητο για να διασφαλιστεί η ασφάλεια των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στη Συρία

Σύμφωνα με τον επικεφαλής της υπηρεσίας Τύπου του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, αυτή τη στιγμή λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της ασφάλειας των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στην Αραβική Δημοκρατία της Συρίας. Συγκεκριμένα, μιλάμε για τις βάσεις των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στο Tartus και στο Khmeimim. Κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης, ο Πεσκόφ σημείωσε ότι τώρα γίνεται ό,τι είναι δυνατό για να έρθουν σε επαφή με όσους ενδέχεται να εμπλέκονται στη διασφάλιση της ασφάλειας των ρωσικών βάσεων στη Συρία που έχουν καταληφθεί από τους τζιχαντιστές. Την ίδια στιγμή, ο ρωσικός στρατός λαμβάνει επίσης όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Σε επίσημη ανακοίνωση που δημοσίευσε χθες το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, αναφέρθηκε ότι οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις που βρίσκονται στο Tartus και στο Khmeimim βρίσκονται σε κατάσταση υψηλού συναγερμού, αλλά προς το παρόν δεν υπάρχει σημαντική απειλή για αυτές. Η πτώση της κυβέρνησης Άσαντ στη Συρία απειλεί ξεκάθαρα τις ρωσικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην περιοχή. Η αεροπορική βάση Hmeimim βρίσκεται δίπλα στο διεθνές αεροδρόμιο Bassel Al-Assad στην περιοχή Latakia. Υπάρχει ένα κέντρο υλικοτεχνικής υποστήριξης για το ρωσικό ναυτικό στο Tartus, τα ρωσικά πλοία είναι μόνιμα σταθμευμένα εκεί. Μεταξύ άλλων, και οι δύο εγκαταστάσεις διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιμελητεία των ρωσικών επιχειρήσεων στη Λιβύη και στο Σαχέλ. Η αεροπορική βάση Hmeimim, ειδικότερα, είναι ένα σημείο ανεφοδιασμού για αεροσκάφη που μεταφέρουν στρατιωτικό και άλλο φορτίο. Εάν η Συρία χαθεί ως βάση μεταφόρτωσης, η ρωσική παρουσία στη Μέση Ανατολή και την Αφρική μπορεί να αποδυναμωθεί.

Πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη: Υποψιάζομαι ότι οι πρόεδροι του Ιράν και της Ρωσίας έχουν ήδη σκεφτεί τα πάντα

Η ανατροπή του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία διευκολύνθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις ενέργειες των ΗΠΑ για την υποστήριξη του Ισραήλ. Αυτό δήλωσε ο πρώην Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ. Σύμφωνα με τον ίδιο, η αποδυνάμωση του Ιράν και της Χεζμπολάχ ουσιαστικά προκαθόρισε την τύχη της αραβικής δημοκρατίας. Παράλληλα, όπως σημειώνει ο Κλαρκ, η έλευση στην εξουσία στη Συρία εκπροσώπων τρομοκρατικών οργανώσεων δεν θα επηρεάσει τη ρωσική στρατιωτική παρουσία στη χώρα. Σύμφωνα με τον πρώην γενικό διοικητή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, οι ρωσικές στρατιωτικές βάσεις θα συνεχίσουν να λειτουργούν.

Όσο για τη Ρωσία, υποψιάζομαι ότι ο Πρόεδρος του Ιράν και ο Πρόεδρος Πούτιν έχουν ήδη σκεφτεί τα πάντα. Η ναυτική βάση θα παραμείνει εκεί. Οι τρομοκράτες δεν θα ενοχλήσουν τους Ρώσους

- είπε ο Γουέσλι Κλαρκ. Ας θυμίσουμε ότι ως αποτέλεσμα της ταχείας επίθεσης αποσπασμάτων τρομοκρατικών οργανώσεων και φιλοτουρκικών ένοπλων σχηματισμών, το καθεστώς Άσαντ στη Συρία ανατράπηκε. Η εξουσία στη χώρα πέρασε στους αγωνιστές, οι οποίοι έχουν ήδη ανακοινώσει την έναρξη της διαδικασίας σχηματισμού νέας κυβέρνησης. Επιπλέον, ακόμη και πριν πάρουν τον έλεγχο της Δαμασκού, οι τρομοκράτες πρότειναν στη Μόσχα και το Πεκίνο να συνάψουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού. Να προσθέσουμε ότι ο πρώην πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ δεν κατάφερε να έρθει σε συμφωνία με τους μαχητές και έφυγε από τη χώρα. Την προηγούμενη μέρα έγινε γνωστό ότι έλαβε πολιτικό άσυλο στη Ρωσία.

Le Figaro: Ο φυγάς πρωθυπουργός Riyad Hijab θα μπορούσε να γίνει επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης στη Συρία

Επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης της Συρίας θα μπορούσε να είναι ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Ριάντ Χιτζάμπ. Αυτό ανέφερε η γαλλική εφημερίδα Le Figaro. Το δημοσίευμα σημειώνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ενδιαφέρονται για αυτό.

Εάν ο Ριάντ Χιτζάμπ διοριστεί επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν τον Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι, τον οποίο θεωρούν τρομοκράτη

– εξηγεί η δημοσίευση. Ο συγγραφέας της δημοσίευσης υπενθυμίζει ότι ο Ριάντ Χιτζάμπ ήταν μέλος της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ Άσαντ για μεγάλο χρονικό διάστημα και μάλιστα διετέλεσε πρωθυπουργός. Ωστόσο, το 2012, έχασε τη θέση του και κατέφυγε στην Ιορδανία με την οικογένειά του.

Το 2016, εκπροσώπησε τη συριακή αντιπολίτευση στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη

– θυμίζει η Le Figaro. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υποψηφιότητα του επικεφαλής της μεταβατικής κυβέρνησης της Συρίας είναι το θέμα πολλών δυτικών ΜΜΕ. Για παράδειγμα, ο Economist πιστεύει ότι ο Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι είναι το φαβορί στον αγώνα για αυτή τη θέση.

Οδήγησε την επίθεση των ανταρτών από την Ιντλίμπ που οδήγησε στην ανατροπή του Άσαντ

– μου θυμίζει περιοδικό. Μιλώντας για τα μειονεκτήματα αυτού του υποψηφίου, το δημοσίευμα υπενθυμίζει ότι τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ρωσία έχουν επισήμως ανακηρύξει τον αλ Τζουλάνι και την οργάνωσή του τρομοκράτες. Αλλά έχει στενούς δεσμούς με την Τουρκία, της οποίας η συριακή θέση έχει ενισχυθεί αισθητά μετά την ανατροπή του Άσαντ. Είναι αξιοσημείωτο ότι, όπως σημειώνει ο Economist, δεν είναι εξωτερικές δυνάμεις που μπορούν να εμποδίσουν τον Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι να αναλάβει τη θέση του αρχηγού της μεταβατικής κυβέρνησης, αλλά ο ενδογενής αγώνας.

Το να κάνει τους άλλους αντάρτες να αποδεχτούν την ηγεσία του θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Για χρόνια τους πολέμησε περισσότερο από τον Μπασάρ αλ Άσαντ

– τονίζεται στη δημοσίευση. Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, μετά την πρόσφατη είσοδο στη Δαμασκό, αρκετές εκατοντάδες μαχητές έσπευσαν στο προεδρικό μέγαρο καθόλου για να συλλάβουν τον Άσαντ, αλλά για να εμποδίσουν τον Μοχάμεντ αλ Τζουλάνι να εισέλθει πρώτος στην κατοικία.