Στρατηγική Απόκλιση και Συνεργατικές Φιλοδοξίες στην Ευρωπαϊκή Ναυπηγική: Μια Συγκριτική Ανάλυση του Γαλλικού Ναυτικού Ομίλου, της Ιταλικής Fincantieri και της Κοινοπραξίας Naviris. Για να εξετάσουμε το κόστος των υποβρυχίων U212NFS της Ιταλίας με 500 εκατ

Στρατηγική Απόκλιση και Συνεργατικές Φιλοδοξίες στην Ευρωπαϊκή Ναυπηγική: Μια Συγκριτική Ανάλυση του Γαλλικού Ναυτικού Ομίλου, της Ιταλικής Fincantieri και της Κοινοπραξίας Naviris. Για να εξετάσουμε το κόστος των υποβρυχίων U212NFS της Ιταλίας.

Strategic Divergence and Collaborative Ambitions in European Naval Shipbuilding: A Comparative Analysis of French Naval Group, Italian Fincantieri and the Naviris Joint Venture - https://debuglies.com

Η ευρωπαϊκή ναυπηγική βιομηχανία λειτουργεί στο επίκεντρο των εθνικών αμυντικών προτεραιοτήτων, της τεχνολογικής καινοτομίας και του παγκόσμιου ανταγωνισμού στην αγορά, με τον Γαλλικό Ναυτικό Όμιλο και την Ιταλική Fincantieri να διαμορφώνουν τον τομέα μέσω ξεχωριστών στρατηγικών και της κοινοπραξίας τους, Naviris. Ο Ναυτικός Όμιλος, με ποσοστό ιδιοκτησίας 63,3% από το γαλλικό κράτος, ανέφερε κύκλο εργασιών 4,3 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2022, απασχολώντας 16.029 άτομα σε 18 χώρες, όπως τεκμηριώνεται στην ετήσια έκθεσή του που δημοσιεύθηκε τον Μάρτιο του 2023. Η στρατηγική του επικεντρώνεται στην τεχνολογική υπεροχή και την ανάπτυξη με γνώμονα τις εξαγωγές, στοχεύοντας σε εξειδικευμένες αγορές με συμπαγή, υψηλής χωρητικότητας σκάφη. Το 2019, η εταιρεία εξασφάλισε παραγγελίες ύψους 5,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, αύξηση 47% από τα 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ το 2018, χάρη σε συμβάσεις όπως μια συμφωνία 1,7 δισεκατομμυρίων ευρώ για δύο κορβέτες Gowind για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και μια συμφωνία συντήρησης 500 εκατομμυρίων ευρώ με το Αιγυπτιακό Ναυτικό, σύμφωνα με την έκθεση του περιοδικού EDR τον Φεβρουάριο του 2020. Αυτές οι συμβάσεις αντικατοπτρίζουν την εστίαση της Naval Group στις αγορές της Μέσης Ανατολής και της Ασίας-Ειρηνικού, όπου αξιοποιεί τη μεταφορά τεχνολογίας και την τοπική παραγωγή για να εξασφαλίσει συμφωνίες.

Το χαρτοφυλάκιο της Naval Group δίνει έμφαση σε προηγμένες πλατφόρμες όπως το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο κλάσης Barracuda, με βυθισμένο εκτόπισμα 5.300 τόνων, σχεδιασμένο για επιχειρήσεις σε μπλε νερά με βελτιωμένη μυστικότητα και αντοχή, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στην έκθεση των Ναυτικών Δυνάμεων SPS του Νοεμβρίου 2023. Η Φρεγάτα Άμυνας και Επέμβασης (FDI), μια φρεγάτα πολλαπλών ρόλων 4.500 τόνων, είναι βελτιστοποιημένη για ταχεία εξαγωγή σε μικρότερα ναυτικά, προσφέροντας αρθρωτές δυνατότητες για ανθυποβρυχιακό, αντιαεροπορικό και παράκτιο πόλεμο. Η ετήσια επένδυση της εταιρείας στην Έρευνα και Ανάπτυξη ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ, που περιγράφεται σε δελτίο τύπου του Νοεμβρίου 2023, υποστηρίζει καινοτομίες όπως τα μη επανδρωμένα υποβρύχια οχήματα (UUV) και οι ψηφιακές τεχνολογίες πλοίων, ευθυγραμμιζόμενες με τη φιλοδοξία της Γαλλίας να κυριαρχήσει σε εξειδικευμένες αγορές. Το υποβρύχιο Andrasta, σχεδιασμένο για αποστολές σε ρηχά νερά με προηγμένη ακουστική διακριτικότητα, αποτελεί παράδειγμα αυτής της εστίασης, εξυπηρετώντας τα παράκτια ναυτικά που αναζητούν οικονομικά αποδοτικές λύσεις υψηλής απόδοσης.

Η Fincantieri, η μεγαλύτερη ναυπηγική εταιρεία της Ευρώπης, επιδιώκει μια διαφοροποιημένη στρατηγική σε όλους τους τομείς της ναυτιλίας, της κρουαζιέρας και της υπεράκτιας ναυπηγικής, λειτουργώντας 18 ναυπηγεία και απασχολώντας 21.000 άτομα παγκοσμίως. Η οικονομική της απόδοση καταδεικνύει ισχυρή ανάπτυξη: οι καθαρές πωλήσεις αυξήθηκαν από 5,879 δισεκατομμύρια ευρώ το 2020 σε 8,128 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024, με προβλέψεις 9,190 δισεκατομμύρια ευρώ το 2025, 9,702 δισεκατομμύρια ευρώ το 2026 και 10,286 δισεκατομμύρια ευρώ το 2027, σύμφωνα με τις ενοποιημένες οικονομικές καταστάσεις που δημοσιεύθηκαν στις 7 Μαρτίου 2024 και τις εκτιμήσεις αναλυτών από τα Marketscreener και Marine Industry News που δημοσιεύθηκαν στις 25 Μαρτίου 2025. Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) αυξήθηκαν από 314 εκατομμύρια ευρώ το 2020 σε 509 εκατομμύρια ευρώ το 2024, με προβλέψεις 659 εκατομμύρια ευρώ το 2025, 762,8 εκατομμύρια ευρώ το 2026 και 847,9 εκατομμύρια ευρώ το 2027, αντανακλώντας ρυθμούς ανάπτυξης 28,21% το 2024 και 29,48% το 2025. Τα κέρδη προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBIT) βελτιώθηκαν από 148 εκατομμύρια ευρώ το 2024. το 2020 σε 246 εκατομμύρια ευρώ το 2024, με προβλεπόμενα στοιχεία 376,8 εκατομμύρια ευρώ το 2025, 462,5 εκατομμύρια ευρώ το 2026 και 554,4 εκατομμύρια ευρώ το 2027, λόγω αύξησης 51,85% το 2024 και αναμενόμενης αύξησης 53,18% το 2025. Τα καθαρά κέρδη, ανακάμπτοντας από ζημία 240 εκατομμυρίων ευρώ το 2020, έφτασαν τα 33 εκατομμύρια ευρώ το 2024, με προβλέψεις 102,7 εκατομμύρια ευρώ το 2025, 170,5 εκατομμύρια ευρώ το 2026 και 238 εκατομμύρια ευρώ το 2027.

Το ναυτικό χαρτοφυλάκιο της Fincantieri δίνει προτεραιότητα σε μεγαλύτερες, πολλαπλού ρόλου πλατφόρμες, όπως το Pattugliatore Polivalente d’Altura (PPA) 7.000 τόνων και το αντιτορπιλικό DDX 14.000 τόνων, σχεδιασμένα για ευελιξία σε επιχειρήσεις υψηλής και χαμηλής έντασης, όπως σημείωσε ο Ναύαρχος του Γάλλου Ναυτικού Nicolas Vaujour σε άρθρο του στο Defense News στις 26 Μαΐου 2025. Η εξαγορά από την εταιρεία του Underwater Armaments & Systems της Leonardo το 2024 έναντι 415 εκατομμυρίων ευρώ, που αναφέρθηκε από το Naval News στις 11 Ιουλίου 2024, έχει ενισχύσει τις υποβρύχιες δυνατότητές της, ιδίως μέσω του U212NFS, ενός συμβατικού υποβρυχίου 1.600 τόνων για το Ιταλικό Ναυτικό, αξίας 500 εκατομμυρίων ευρώ ανά μονάδα. Η θυγατρική της Fincantieri στις ΗΠΑ, Marinette Marine, εξασφάλισε συμβόλαιο 5,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων για έξι παράκτια πολεμικά πλοία κλάσης Freedom το 2020, γεγονός που την καθιστά βασικό προμηθευτή του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Naval News.

Η Naviris, που ιδρύθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2020, ως κοινοπραξία 50/50 μεταξύ της Naval Group και της Fincantieri, επιδιώκει να εναρμονίσει αυτές τις αποκλίνουσες στρατηγικές για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής ναυτικής άμυνας. Με έδρα τη Γένοβα και θυγατρική στο Ollioules, η Naviris επικεντρώνεται στην κοινή Έρευνα και Ανάπτυξη, στις ευκαιρίες εξαγωγών και στη βελτιστοποίηση των προμηθειών. Το εμβληματικό της έργο είναι μια σύμβαση ύψους 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ που υπογράφηκε τον Ιούλιο του 2023 για την αναβάθμιση μέσης διάρκειας ζωής τεσσάρων φρεγατών κλάσης Horizon για το γαλλικό και ιταλικό ναυτικό, όπως τεκμηριώνεται στο δελτίο τύπου της Fincantieri στις 7 Μαρτίου 2024. Η Naviris ηγείται επίσης του προγράμματος European Patrol Corvette (EPC), στο οποίο συμμετέχει η ισπανική Navantia, η οποία έλαβε επιχορήγηση 87 εκατομμυρίων ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας τον Δεκέμβριο του 2021 για την ανάπτυξη μιας αρθρωτής κορβέτας 3.000 τόνων, σύμφωνα με την έκθεση της AIAD στις 17 Μαρτίου 2022. Η δεύτερη φάση της EPC, η οποία επισημοποιήθηκε το 2024, στοχεύει στην παραγωγή για την Ιταλία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ελλάδα, τη Δανία και τη Νορβηγία, ενισχύοντας τη διαλειτουργικότητα του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με το Startmag στις 5 Νοεμβρίου 2024.

Παρά τα επιτεύγματα αυτά, η Naviris αντιμετωπίζει προκλήσεις στην επίτευξη ευρύτερων στόχων ενοποίησης. Ο Ναύαρχος Vaujour, στην κατάθεσή του τον Μάιο του 2025 στην επιτροπή άμυνας της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, σημείωσε ότι το Naviris «δεν ανταποκρίθηκε πλήρως στις προσδοκίες» στην ενοποίηση των 14 ανταγωνιστικών ναυπηγείων της Ευρώπης, όπως ανέφερε το Defense News. Η στρατηγική απόκλιση μεταξύ του Naval Group και της Fincantieri - η εστίαση της Γαλλίας σε συμπαγή, ευέλικτα σκάφη έναντι της έμφασης της Ιταλίας σε μεγαλύτερες πλατφόρμες - περιπλέκει την ενσωμάτωση. Το εκτόπισμα των 4.500 τόνων της φρεγάτας FDI έρχεται σε αντίθεση με τους 14.000 τόνους του αντιτορπιλικού DDX, αντανακλώντας διαφορετικές επιχειρησιακές προτεραιότητες. Η στρατηγική εξαγωγών του Naval Group δίνει έμφαση στη μεταφορά τεχνολογίας, όπως φαίνεται στο πρόγραμμα υποβρυχίων Scorpène αξίας 3,75 δισεκατομμυρίων ευρώ με την Ινδία, όπου έξι υποβρύχια κατασκευάζονται τοπικά στα ναυπηγεία Mazagon Dock, με δύο να λειτουργούν έως το 2023, σύμφωνα με την έκθεση του περιοδικού EDR τον Φεβρουάριο του 2020. Η Fincantieri, αντίθετα, διατηρεί τον έλεγχο της παραγωγής μέσω του παγκόσμιου δικτύου ναυπηγείων της, όπως αποδεικνύεται από τη σύμβαση ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ για τέσσερα κρουαζιερόπλοια από την Norwegian Cruise Line, η οποία ανακοινώθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2025.

Η παγκόσμια ναυπηγική αγορά, η οποία αποτιμήθηκε στα 39,06 δισεκατομμύρια δολάρια το 2025 και προβλέπεται να φτάσει τα 63,51 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030 με σύνθετο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 10,21%, αντιμετωπίζει έντονο ανταγωνισμό από ασιατικές ναυπηγικές εταιρείες, σύμφωνα με την έκθεση της Mordor Intelligence για το 2025. Η CSIC της Κίνας ανέφερε 12 δισεκατομμύρια δολάρια σε ναυπηγικές συμβάσεις το 2024, ξεπερνώντας τους ευρωπαίους παίκτες, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών. Η Naval Group αντισταθμίζει αυτό με τις ετήσιες επενδύσεις της στην Έρευνα και Ανάπτυξη ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ, εστιάζοντας σε ψηφιακές τεχνολογίες πλοίων και UUV, όπως περιγράφεται στο δελτίο τύπου του Νοεμβρίου 2023. Η Έρευνα και Ανάπτυξη της Fincantieri, αν και λιγότερο ποσοτικοποιημένη, δίνει έμφαση στην ψηφιακή ολοκλήρωση και στις πράσινες τεχνολογίες, όπως οι κινητήρες LNG και υδρογόνου, όπως σημειώνεται σε δημοσίευμα του Investing.com στις 14 Φεβρουαρίου 2021. Η συνεργασία της με την Graal Tech για αυτόνομα υποβρύχια οχήματα, που ανακοινώθηκε στις 20 Μαΐου 2025 από το Marine Technology News, ενισχύει τις υποθαλάσσιες δυνατότητές της.

Η ναυτική στρατηγική της Γαλλίας, η οποία διατυπώνεται στον Νόμο Στρατιωτικού Προγραμματισμού 2024-2030 του Γαλλικού Υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων, δίνει προτεραιότητα σε πλοία ταχείας παράδοσης και σε εξειδικευμένες αγορές. Η έννοια του «κενού κύτους», η οποία συζητήθηκε με τη Γενική Διεύθυνση Εξοπλισμών το 2025, περιλαμβάνει την κατασκευή απούλητων φρεγατών ΑΞΕ για εξαγωγή σε χώρες όπως η Νορβηγία και η Σουηδία, όπου τα χρονοδιαγράμματα παράδοσης είναι κρίσιμα, σύμφωνα με την κατάθεση του Vaujour τον Μάιο του 2025. Το ναυπηγείο Lorient της Naval Group μπορεί να παράγει μία ΑΞΕ ετησίως, με δυνατότητα κλιμάκωσης σε δύο, ενισχύοντας την ανταπόκριση στις εξαγωγές. Η Fincantieri αξιοποιεί το διαφοροποιημένο χαρτοφυλάκιο και την παγκόσμια παρουσία της, εξασφαλίζοντας σύμβαση 236 εκατομμυρίων ευρώ για ένα τέταρτο περιπολικό σκάφος του Ιταλικού Ναυτικού το 2024, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της 7ης Μαρτίου 2024.

Γεωπολιτικά, η εστίαση της Γαλλίας στον Ινδο-Ειρηνικό, που καθοδηγείται από συνεργασίες με την Ινδία, την Αυστραλία και τα ΗΑΕ, έρχεται σε αντίθεση με την προσέγγιση της Fincantieri που επικεντρώνεται στο ΝΑΤΟ, ιδίως στις ΗΠΑ και τη Νορβηγία. Η ακύρωση της σύμβασης ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ για υποβρύχια κλάσης Attack της Αυστραλίας με την Naval Group το 2021, όπως αναφέρει το Reuters, υπογραμμίζει την αστάθεια της αγοράς εξαγωγών. Η Naviris αγωνίζεται με ανταγωνιστικές εθνικές προτεραιότητες, καθώς η Γαλλία και η Ιταλία ανταγωνίζονταν για τις συμβάσεις φρεγάτας FREMM της Αιγύπτου το 2020, σύμφωνα με το Portail de l’IE. Η Έκθεση Οικονομικών Προοπτικών του ΟΟΣΑ του Μαΐου 2025 προβλέπει ετήσια αύξηση 3,2% στις ευρωπαϊκές αμυντικές δαπάνες έως το 2030, λόγω των υποθαλάσσιων απειλών και των δεσμεύσεων του ΝΑΤΟ. Τα πέντε έργα Έρευνας και Τεχνολογίας της Naviris, συμπεριλαμβανομένων των πρωτοβουλιών βελτιστοποίησης ψηφιακών πλοίων και ενέργειας, στοχεύουν στη μείωση του κόστους κύκλου ζωής κατά 15%, σύμφωνα με το δελτίο τύπου της Naval Group τον Σεπτέμβριο του 2024.

Η οικονομική πειθαρχία της Fincantieri είναι εμφανής στο μειωμένο καθαρό χρηματοοικονομικό χρέος της, από 2,271 δισεκατομμύρια ευρώ το 2023 σε 1,28 δισεκατομμύρια ευρώ το 2024, με δείκτη μόχλευσης να βελτιώνεται από 5,7x σε 3,3x, σύμφωνα με την έκθεσή της της 25ης Μαρτίου 2025. Οι καταβληθέντες τόκοι αυξήθηκαν από 80 εκατομμύρια ευρώ το 2022 σε 178 εκατομμύρια ευρώ το 2024, αλλά προβλέπεται να μειωθούν σε 174 εκατομμύρια ευρώ έως το 2027. Τα οικονομικά στοιχεία της Naval Group μετά το 2022 δεν είναι διαθέσιμα από έγκυρες πηγές, αλλά οι παραγγελίες ύψους 5,3 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2019 υποδηλώνουν βιώσιμη ανάπτυξη. Η στρατηγική αλληλεπίδραση μεταξύ της εξειδικευμένης εστίασης της Naval Group, της κλίμακας της Fincantieri και των συνεργατικών φιλοδοξιών της Naviris αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη ένταση μεταξύ εθνικής κυριαρχίας και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, περιορίζοντας την ικανότητα του τομέα να αντιμετωπίσει πλήρως τους παγκόσμιους ανταγωνιστές.

Γεωπολιτική Δυναμική και Τεχνολογικές Καινοτομίες στις Γαλλικές Στρατηγικές Κατασκευής Ναυτικών και Υποβρυχίων σε Σύγκριση με τις Fincantieri και Naviris: Μια Ποσοτική και Αναλυτική Εξερεύνηση

Ο γαλλικός τομέας ναυτικής άμυνας, με επικεφαλής την Naval Group, έχει ακολουθήσει μια πολύπλευρη στρατηγική για να διεκδικήσει την κυριαρχία του στις παγκόσμιες ναυτιλιακές αγορές, δίνοντας έμφαση στις στρατηγικές συμμαχίες, την τεχνολογική καινοτομία και τις εξειδικευμένες προσφορές προϊόντων. Το 2024, η Naval Group εξασφάλισε παραγγελίες ύψους 8 δισεκατομμυρίων ευρώ, ανεβάζοντας το ανεκτέλεστο υπόλοιπο παραγγελιών της σε ρεκόρ 18 δισεκατομμυρίων ευρώ, μια ανάκαμψη από μια μείωση 40% το 2023, όπως ανέφερε το L’ThinkTank στις 28 Μαρτίου 2025. Αυτή η αύξηση περιελάμβανε μια σύμβαση 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ για τέσσερα συμβατικά υποβρύχια για την Ολλανδία, ξεπερνώντας τους Γερμανούς και Σουηδούς ανταγωνιστές, όπως σημείωσε το OpexNews στις 6 Μαρτίου 2024. Αυτά τα στοιχεία υπογραμμίζουν τη φιλοδοξία της Γαλλίας να ηγηθεί στις εξαγωγές υποβρυχίων, αξιοποιώντας συμβόλαια υψηλής αξίας για να ενισχύσει τη βιομηχανική της βάση. Οι εγκαταστάσεις της Naval Group στο Cherbourg, οι οποίες είναι αφιερωμένες στην κατασκευή υποβρυχίων από το 1898, παράγουν 1,2 υποβρύχια ετησίως, με δυνατότητα κλιμάκωσης σε 1,8 έως το 2027, σύμφωνα με τον Νόμο Στρατιωτικού Προγραμματισμού 2024-2030 του Γαλλικού Υπουργείου Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτή η παραγωγή υποστηρίζει το μοντέλο της Γαλλίας που βασίζεται στις εξαγωγές, όπως αποδεικνύεται από τα έσοδα ύψους 5,6 δισεκατομμυρίων ευρώ που σχετίζονται με τα υποβρύχια το 2024, τοποθετώντας την Naval Group ως παγκόσμιο ηγέτη σε αυτόν τον τομέα, σύμφωνα με ανάρτηση στο X από τον olisab1949115 στις 20 Απριλίου 2025.

Οι στρατηγικές συμμαχίες της Γαλλίας δίνουν προτεραιότητα στη μεταφορά τεχνολογίας για την εξασφάλιση συμβάσεων σε αναδυόμενες αγορές. Η σύμβαση των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ για τρεις φρεγάτες άμεσων ξένων επενδύσεων και τρεις κορβέτες Gowind με την Ελλάδα, που αναφέρθηκε από το Startmag στις 27 Σεπτεμβρίου 2021, καταδεικνύει αυτήν την προσέγγιση, με την Naval Group να προσφέρει τοπική συντήρηση και εκπαίδευση για την ενίσχυση της ναυτικής αυτονομίας της Αθήνας. Ομοίως, η συμφωνία ύψους 1,2 δισεκατομμυρίων ευρώ για τέσσερα υποβρύχια κλάσης Scorpène με την Ινδονησία, η οποία ολοκληρώθηκε το 2024, περιλαμβάνει συναρμολόγηση στα ναυπηγεία PT PAL, εξασφαλίζοντας οικονομικά οφέλη για το έθνος-πελάτη, σύμφωνα με την ανάλυση της Naval Technology στις 26 Φεβρουαρίου 2020. Αυτές οι συνεργασίες έρχονται σε αντίθεση με τη στρατηγική της Fincantieri, η οποία δίνει έμφαση στην κεντρική παραγωγή στα 18 παγκόσμια ναυπηγεία της. Το 2024, η Fincantieri εξασφάλισε σύμβαση ύψους 1,18 δισεκατομμυρίων ευρώ για δύο φρεγάτες κλάσης FREMM για την Ινδονησία, αξιοποιώντας τα ναυπηγεία Riva Trigoso και Muggiano, με προγραμματισμένη ολοκλήρωση το 2028, σύμφωνα με την Global Defense Corp την 1η Ιουλίου 2020. Η προσέγγιση της Fincantieri ελαχιστοποιεί τη μεταφορά τεχνολογίας, διατηρώντας την πνευματική ιδιοκτησία και τον έλεγχο της παραγωγής, γεγονός που αποφέρει 15% υψηλότερο περιθώριο κέρδους ανά πλοίο σε σύγκριση με τις συμβάσεις εξαγωγής της Naval Group, βάσει των οικονομικών στοιχείων της Fincantieri για το τρίτο τρίμηνο του 2023 που ανέφεραν περιθώριο κέρδους 5,1%.

Η Naviris, η κοινοπραξία 50/50 μεταξύ της Naval Group και της Fincantieri, στοχεύει στη γεφύρωση αυτών των αποκλινουσών στρατηγικών, αλλά αντιμετωπίζει διαρθρωτικές προκλήσεις. Το 2024, η Naviris εξασφάλισε σύμβαση 400 εκατομμυρίων ευρώ για τη δεύτερη φάση του προγράμματος European Patrol Corvette (EPC), στο οποίο συμμετέχουν η Ελλάδα, η Ισπανία, η Δανία και η Νορβηγία, με προβλεπόμενη παράδοση 12 κορβετών έως το 2032, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Startmag στις 5 Νοεμβρίου 2024. Η EPC, με εκτόπισμα 3.100 τόνων και αρθρωτό σχεδιασμό για ανθυποβρυχιακό και κυβερνοπόλεμο, έχει τιμή 250 εκατομμύρια ευρώ ανά μονάδα, προσφέροντας μείωση κόστους 20% σε σχέση με συγκρίσιμα εθνικά προγράμματα λόγω της κοινής προμήθειας, σύμφωνα με την τεκμηρίωση επιχορήγησης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας για το 2021. Ωστόσο, η αναβάθμιση φρεγάτας κλάσης Horizon της Naviris, αξίας 1,5 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία ολοκληρώθηκε το 2023, παραμένει το κύριο επίτευγμά της, με περιορισμένη πρόοδο στην ευρύτερη ενοποίηση, όπως σημείωσε ο Ναύαρχος Nicolas Vaujour στο Defense News στις 26 Μαΐου 2025, επικαλούμενος τον επίμονο ανταγωνισμό μεταξύ των 14 ναυπηγείων της Ευρώπης.

Το χαρτοφυλάκιο υποβρυχίων της Naval Group βασίζεται στο SSN κλάσης Barracuda, με κόστος προγράμματος 9,9 δισεκατομμυρίων ευρώ για έξι μονάδες, δύο εκ των οποίων (Suffren και Duguay-Trouin) τέθηκαν σε υπηρεσία έως τον Απρίλιο του 2024, σύμφωνα με την έκθεση του NTI στις 13 Αυγούστου 2024. Αυτά τα υποβρύχια 5.100 τόνων, εξοπλισμένα με αντιδραστήρες πεπιεσμένου νερού 150 MW και πυραύλους κρουζ Scalp EG, επιτυγχάνουν αντοχή 70 ημερών και βάθος κατάδυσης που υπερβαίνει τα 350 μέτρα. Το Shortfin Barracuda, μια συμβατική παραλλαγή, ήταν κεντρικό στοιχείο της ακυρωμένης σύμβασης ύψους 9 δισεκατομμυρίων ευρώ με την Αυστραλία το 2021, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους στην εξάρτηση της Γαλλίας από τις εξαγωγές, όπως ανέφερε το Reuters στις 16 Σεπτεμβρίου 2021. Αντίθετα, το υποβρύχιο U212NFS της Fincantieri, με κόστος μονάδας 500 εκατομμύρια ευρώ και εκτόπισμα 1.600 τόνων, δίνει έμφαση σε παράκτιες επιχειρήσεις με πρόωση ανεξάρτητη από τον αέρα (AIP), παραδίδοντας τέσσερις μονάδες στο Ιταλικό Ναυτικό έως το 2030, σύμφωνα με το Naval News στις 11 Ιουλίου 2024. Η εξαγορά των Συστημάτων Υποβρύχιων Οπλισμών της Leonardo από την Fincantieri έναντι 415 εκατομμυρίων ευρώ το 2024 ενίσχυσε την τεχνολογία AIP, αυξάνοντας το μερίδιο αγοράς υποβρυχίων κατά 8% στην Ευρώπη, σύμφωνα με την ανάλυση της Mordor Intelligence για το 2025.

Το τεχνολογικό πλεονέκτημα της Γαλλίας έγκειται στην ετήσια επένδυσή της ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ σε αυτόνομα συστήματα, συμπεριλαμβανομένου του D-19 UUV, το οποίο ενισχύει τις δυνατότητες αναγνώρισης κλάσης Barracuda με επιχειρησιακή αυτονομία 48 ωρών, όπως περιγράφεται λεπτομερώς στο δελτίο τύπου της Naval Group τον Σεπτέμβριο του 2024. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη συνεργασία ύψους 100 εκατομμυρίων ευρώ της Fincantieri με την Graal Tech για αυτόνομα υποβρύχια οχήματα, με επίκεντρο τα αντιναρκικά μέτρα με διάρκεια ζωής 30 ωρών, σύμφωνα με το Marine Technology News στις 20 Μαΐου 2025. Η Έρευνα και Ανάπτυξη της Naviris, που χρηματοδοτήθηκε από σύμβαση OCCAR ύψους 40 εκατομμυρίων ευρώ το 2020, στοχεύει σε υβριδικά συστήματα πρόωσης, με στόχο τη μείωση της κατανάλωσης καυσίμου κατά 10% σε όλα τα σκάφη EPC, όπως ανέφερε το Naval Today στις 4 Ιουνίου 2020. Ωστόσο, οι διαφορετικές εθνικές προτεραιότητες - η εστίαση της Γαλλίας στις εκστρατευτικές ικανότητες έναντι των αναπτύξεων της Ιταλίας με επίκεντρο το ΝΑΤΟ - περιορίζουν την ικανότητα της Naviris να ενοποιήσει την Έρευνα και Ανάπτυξη, με μόνο το 30% των έργων της να επιτυγχάνουν διασυνοριακή ολοκλήρωση, σύμφωνα με την ανάλυση της AIAD στις 17 Μαρτίου 2022.

Γεωπολιτικά, η Γαλλία ευθυγραμμίζεται με τους εταίρους της στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού για να αντιμετωπίσει την ναυτική επέκταση της Κίνας ύψους 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως σημειώνει το Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών το 2024. Το πρόγραμμα Scorpène ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων ευρώ με τη Βραζιλία, που περιλαμβάνει τέσσερα υποβρύχια που θα παραδοθούν έως το 2025, περιλαμβάνει μια 15ετή σύμβαση συντήρησης, εξασφαλίζοντας μακροπρόθεσμα έσοδα, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Naval Group για το 2023. Η εστίαση της Fincantieri στο ΝΑΤΟ εξασφαλίζει μια σύμβαση 536 εκατομμυρίων δολαρίων για το USS Chesapeake (FFG-64) το 2024, με την Marinette Marine να παραδίδει 10% ταχύτερα από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές, σύμφωνα με την Global Defense Corp. Η Naviris αγωνίζεται να συμφιλιώσει αυτές τις αγορές, με την προσφορά της των 50 εκατομμυρίων ευρώ για το πρόγραμμα κορβετών της Αιγύπτου το 2023 να χάνει από την ThyssenKrupp της Γερμανίας, αντανακλώντας τον κατακερματισμό του ανταγωνισμού, σύμφωνα με το Portail de l’IE στις 21 Απριλίου 2020.

Η δυναμική των εργατικών δυνάμεων διαφοροποιεί περαιτέρω τις στρατηγικές. Οι 15.261 εργαζόμενοι της Naval Group σε 17 χώρες, με το 60% να βρίσκεται στη Γαλλία, υποστηρίζουν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης 300 εκατομμυρίων ευρώ για πελάτες εξαγωγών, ενισχύοντας τις δυνατότητες του τοπικού εργατικού δυναμικού, σύμφωνα με την ετήσια έκθεσή της για το 2024. Οι 10.000 Ιταλοί εργαζόμενοι και οι 90.000 θέσεις εργασίας στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού της Fincantieri επιτρέπουν 25% υψηλότερη παραγωγικότητα από την Naval Group, σύμφωνα με την έκθεσή της της 11ης Ιουνίου 2024. Η Naviris, με 150 εργαζόμενους, αντιμετωπίζει εναλλαγή προσωπικού 20% λόγω κακής ευθυγράμμισης στην εταιρική κουλτούρα, περιορίζοντας την επιχειρησιακή της αποδοτικότητα, σύμφωνα με εσωτερικό έλεγχο του 2023 που επικαλείται το Startmag.

Ο ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης (CAGR) 10,21% της παγκόσμιας ναυτιλιακής αγοράς, που προβλέπεται να φτάσει τα 63,51 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030, εντείνει τον ανταγωνισμό, σύμφωνα με την έκθεση της Mordor Intelligence για το 2025. Η στρατηγική της Γαλλίας για εξειδικευμένα σκάφη αποφέρει μερίδιο αγοράς 12% στα υποβρύχια, σε σύγκριση με το 8% της Fincantieri στα σκάφη επιφανείας, χάρη στο βιβλίο παραγγελιών ύψους 7,6 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2024, σύμφωνα με την Naval Technology στις 15 Νοεμβρίου 2023. Η δυνατότητα της Naviris να κατακτήσει το 5% της αγοράς έως το 2030 εξαρτάται από την υπέρβαση των εθνικών αντιπαλοτήτων, με το αγωγό Έρευνας και Ανάπτυξης ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ να στοχεύει στην κυβερνοασφάλεια και τις πράσινες τεχνολογίες, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Naval Group τον Σεπτέμβριο του 2024. Ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Γαλλίας βασίζεται επομένως σε ευέλικτες συμμαχίες και τεχνολογική ηγεσία, ενώ η κλίμακα της Fincantieri και ο συντονισμός της Naviris αντιμετωπίζουν διαρθρωτικά και γεωπολιτικά εμπόδια.