Οι Γεωπολιτικές Επιπτώσεις της Απόπειρας Επίθεσης με Drone της Ουκρανίας στη Σταθμό Συμπίεσης του Αγωγού TurkStream της Ρωσίας Εν Μέσω Υψηλών Διακυβεύσεων στις Διαπραγματεύσεις για Ορυκτά μεταξύ ΗΠΑ και Ουκρανίας. Παίρνει το 45% του αερίου η Τουρκία.
Γράφει ο Γεώργιος Δικαίος - 3 Μαρτίου 2025
Οι Γεωπολιτικές Επιπτώσεις της Απόπειρας Επίθεσης με Drone της Ουκρανίας στη Σταθμό Συμπίεσης του Αγωγού TurkStream της Ρωσίας Εν Μέσω Υψηλών Διακυβεύσεων στις Διαπραγματεύσεις για Ορυκτά μεταξύ ΗΠΑ και Ουκρανίας
Το περιστατικό φέρει επίσης οικονομικές και στρατηγικές επιπτώσεις για την Τουρκία, την κύρια χώρα διέλευσης για το φυσικό αέριο του TurkStream. Η BOTAŞ Petroleum Pipeline Corporation της Τουρκίας υπέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2024 επέκταση δεκαετούς σύμβασης με την Gazprom, εξασφαλίζοντας ετήσια προμήθεια 15,75 δισ. κυβικών μέτρων, που αποτελεί το 45% της συνολικής κατανάλωσης φυσικού αερίου της Τουρκίας. Η επίθεση με UAV, επομένως, δοκιμάζει έμμεσα τη διπλωματική ευθυγράμμιση της Άγκυρας, καθώς οποιαδήποτε λειτουργική διακοπή στο σύστημα TurkStream θα απαιτούσε επαναδιαπραγματεύσεις με εναλλακτικούς προμηθευτές LNG, όπως το Κατάρ, το Αζερμπαϊτζάν ή η Αλγερία, πιθανότατα σε υψηλότερο κόστος συμβολαίων 9,3–11,1 δολαρίων ανά MMBtu, σε σύγκριση με τις μακροπρόθεσμες τιμές της Ρωσίας στα 6,8 δολάρια ανά MMBtu.
Ήταν χτυπήματα και τα δυο με σχέδιο, γιατί το ίδιο είχαν κάνει στις 11/1/25 γιατί άραγε; Από εκεί παίρνει το 45% του φυσικού αερίου η Τουρκία. Την ημέρα που πήγε στις ΗΠΑ ο Ζελένσι έγινε. Ποιος δεν θέλει να είναι στην συμφωνία ειρήνης η Τουρκία που φωνάζει πως μόνο αυτή μπορεί να το κάνει; Οι εντολές δόθηκαν από τις ΗΠΑ γιατί θέλουν να βγάλουν έξω από το παιχνίδι την Τουρκία. Αυτά δεν τα βλέπουν οι αρμόδιοι στην Ελλάδα, όσα γίνονται στην Συρία, την στήριξη των ΗΠΑ και η αντιπαράθεση ΗΠΑ, Ρωσίας, Ισραήλ με την Τουρκία για την Συρία.
Στην περίπλοκη υφή της παγκόσμιας γεωπολιτικής, ορισμένα γεγονότα αναδεικνύονται ως κρίσιμοι κόμβοι που συμπυκνώνουν τις πολυπλοκότητες των διεθνών σχέσεων, της ενεργειακής ασφάλειας και των οικονομικών συμφερόντων. Ένα τέτοιο γεγονός εκτυλίχθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2025, όταν φέρεται ότι ουκρανικές δυνάμεις επιχείρησαν μια επίθεση με drone στον σταθμό συμπίεσης Russkaya στην περιοχή Κρασνοντάρ της Ρωσίας, έναν κρίσιμο κόμβο στον αγωγό TurkStream που μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη. Το περιστατικό συνέπεσε με την επίσκεψη του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν σε μια σημαντική συμφωνία για ορυκτά με τον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ. Η σύγκλιση αυτών των γεγονότων προσφέρει έναν βαθύ φακό μέσω του οποίου μπορούμε να εξετάσουμε την αλληλεπίδραση της στρατιωτικής στρατηγικής, της ενεργειακής υποδομής και της διεθνούς διπλωματίας.
Ο αγωγός TurkStream, που λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 2020, αποτελεί μαρτυρία της στρατηγικής χειραγώγησης της Ρωσίας για να διατηρήσει την κυριαρχία της στην ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά. Εκτεινόμενος σε 930 χιλιόμετρα κάτω από τη Μαύρη Θάλασσα από το Ανάπα της Ρωσίας έως το Κιγικόι της Τουρκίας, ο αγωγός διαθέτει ετήσια δυναμικότητα 31,5 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων (bcm) φυσικού αερίου. Από αυτά, περίπου 15,75 bcm προορίζονται για εσωτερική κατανάλωση στην Τουρκία, ενώ το υπόλοιπο κατευθύνεται προς ευρωπαϊκές χώρες. Ο σταθμός συμπίεσης Russkaya, που βρίσκεται στην περιοχή Κρασνοντάρ της Ρωσίας, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διασφάλιση της απρόσκοπτης ροής του αερίου μέσω αυτού του αγωγού. Οι σταθμοί συμπίεσης όπως ο Russkaya είναι αναπόσπαστοι για τη διατήρηση της πίεσης και του ρυθμού ροής του φυσικού αερίου, εξασφαλίζοντας έτσι την αποδοτικότητα και την αξιοπιστία της αλυσίδας εφοδιασμού.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2025, το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι τρία ουκρανικά drones στόχευσαν τον σταθμό συμπίεσης Russkaya. Τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας αναχαίτισαν και εξουδετέρωσαν επιτυχώς και τα τρία μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα (UAVs) σε ασφαλή απόσταση από τον σταθμό, διασφαλίζοντας ότι η μεταφορά αερίου μέσω του αγωγού TurkStream παρέμεινε αδιάλειπτη. Αυτό το περιστατικό σηματοδότησε τη δεύτερη τέτοια απόπειρα από τις ουκρανικές δυνάμεις· μια προηγούμενη επίθεση στα μέσα Ιανουαρίου περιλάμβανε εννέα drones που στόχευαν την ίδια εγκατάσταση. Αυτές οι επαναλαμβανόμενες απόπειρες υπογραμμίζουν τη στρατηγική σημασία που αποδίδεται στην ενεργειακή υποδομή στο ευρύτερο πλαίσιο της σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας.
Ο χρονισμός της επίθεσης της 28ης Φεβρουαρίου είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτος, καθώς συνέπεσε με την διπλωματική αποστολή του Προέδρου Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον, με στόχο την οριστικοποίηση μιας συμφωνίας για ορυκτά με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτή η προτεινόμενη συμφωνία αποσκοπούσε να παράσχει στις ΗΠΑ πρόσβαση στα αποθέματα σπάνιων γαιών και άλλων κρίσιμων ορυκτών της Ουκρανίας, πόρους απαραίτητους για διάφορες εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας και άμυνας. Η συμφωνία θεωρήθηκε ως στρατηγική κίνηση για την ενίσχυση της οικονομικής ανθεκτικότητας της Ουκρανίας και την εξασφάλιση της υποστήριξης των ΗΠΑ εν μέσω των συνεχιζόμενων εχθροπραξιών με τη Ρωσία. Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις αντιμετώπισαν σημαντικά εμπόδια. Μια διχαστική συνάντηση μεταξύ των Προέδρων Τραμπ και Ζελένσκι κατέληξε στην αναβολή της υπογραφής της συμφωνίας, ρίχνοντας σκιά στη μελλοντική τροχιά των σχέσεων ΗΠΑ-Ουκρανίας.
Η απόπειρα επίθεσης με drone στον σταθμό συμπίεσης Russkaya μπορεί να ερμηνευθεί μέσω πολλαπλών αναλυτικών πρισμάτων. Στρατιωτικά, αντιπροσωπεύει την προσπάθεια της Ουκρανίας να διαταράξει τις ρωσικές εξαγωγές ενέργειας, ασκώντας έτσι οικονομική πίεση στη Μόσχα. Οι εξαγωγές ενέργειας αποτελούν σημαντικό μέρος των εσόδων της Ρωσίας, και οποιαδήποτε διαταραχή σε αυτόν τον τομέα θα μπορούσε να έχει αλυσιδωτές οικονομικές επιπτώσεις. Επιπλέον, η στόχευση υποδομών που τροφοδοτούν την Ευρώπη υπογραμμίζει τη διασύνδεση της περιφερειακής ασφάλειας και των αλυσίδων εφοδιασμού ενέργειας. Τέτοιες ενέργειες θα μπορούσαν ενδεχομένως να επιβαρύνουν τις σχέσεις μεταξύ της Ουκρανίας και των ευρωπαϊκών εθνών που εξαρτώνται από το ρωσικό αέριο, περιπλέκοντας τον γεωπολιτικό υπολογισμό.
Διπλωματικά, το περιστατικό προσθέτει ένα στρώμα πολυπλοκότητας στις σχέσεις της Ουκρανίας με τους δυτικούς συμμάχους της. Ενώ επιδιώκει υποστήριξη κατά της ρωσικής επιθετικότητας, οι στρατιωτικές ενέργειες της Ουκρανίας που κινδυνεύουν να αποσταθεροποιήσουν τις ευρωπαϊκές προμήθειες ενέργειας θα μπορούσαν να θεωρηθούν κλιμακωτικές, ενδεχομένως μειώνοντας την όρεξη για ισχυρή υποστήριξη μεταξύ των ευρωπαϊκών εθνών. Αυτή η λεπτή ισορροπία απαιτεί έξυπνη διπλωματική χειραγώγηση για να ευθυγραμμίσει τους στρατιωτικούς στόχους με ευρύτερους στρατηγικούς σκοπούς χωρίς να αποξενώσει βασικούς εταίρους.
Οικονομικά, η αποτυχία της συμφωνίας για τα ορυκτά μεταξύ ΗΠΑ και Ουκρανίας αναδεικνύει τη σύνθετη σύνδεση μεταξύ των φυσικών πόρων και των διεθνών συμμαχιών. Τα πλούσια κοιτάσματα σπάνιων γαιών της Ουκρανίας προσφέρουν μια στρατηγική ευκαιρία για τις ΗΠΑ να διαφοροποιήσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, μειώνοντας την εξάρτηση από κυρίαρχους παίκτες όπως η Κίνα. Ωστόσο, η αναστολή της συμφωνίας μετά την διπλωματική ρήξη υποδηλώνει τις προκλήσεις που ενυπάρχουν στην ευθυγράμμιση των οικονομικών συμφερόντων με τις γεωπολιτικές στρατηγικές. Το αδιέξοδο όχι μόνο καθυστερεί τα πιθανά οικονομικά οφέλη για την Ουκρανία αλλά και εμποδίζει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να εξασφαλίσουν εναλλακτικές πηγές κρίσιμων ορυκτών.
Συνοπτικά, τα γεγονότα της 28ης Φεβρουαρίου 2025 συμπυκνώνουν τις πολυδιάστατες προκλήσεις στη διασταύρωση της στρατιωτικής στρατηγικής, της ενεργειακής ασφάλειας και της διεθνούς διπλωματίας. Η φερόμενη επίθεση της Ουκρανίας με drone στον σταθμό συμπίεσης του αγωγού TurkStream, σε αντιπαράθεση με τις διαπραγματεύσεις υψηλού διακυβεύματος για ορυκτά στην Ουάσινγκτον, υπογραμμίζει το περίπλοκο δίκτυο παραγόντων που τα έθνη πρέπει να πλοηγηθούν στην επιδίωξη των στρατηγικών τους στόχων. Καθώς η παγκόσμια κοινότητα αντιμετωπίζει αυτές τις εξελίξεις, η ανάγκη για λεπτομερή ανάλυση και μετρημένες αποκρίσεις γίνεται όλο και πιο επιτακτική.
Οι Στρατηγικές και Οικονομικές Επιπτώσεις της Επίθεσης της Ουκρανίας με Μη Επανδρωμένα Εναέρια Οχήματα στην Ενεργειακή Υποδομή της Ρωσίας Εν Μέσω Δυτικής Διπλωματίας για Κρίσιμα Ορυκτά Η τακτική στροφή της Ουκρανίας προς τη στόχευση της ενεργειακής υποδομής της Ρωσίας μέσω μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAVs) αντιπροσωπεύει έναν υπολογισμένο ελιγμό που αποσκοπεί στη διατάραξη του οικονομικού προπυργίου του Κρεμλίνου στην ευρωπαϊκή αλυσίδα εφοδιασμού φυσικού αερίου. Η απόπειρα ακριβείας στον σταθμό συμπίεσης Russkaya, έναν κρίσιμο επιχειρησιακό κόμβο εντός του δικτύου του αγωγού TurkStream, υπογραμμίζει μια ευρύτερη στρατηγική πρόθεση να εκμεταλλευτεί την εξάρτηση της Ρωσίας από τη διατήρηση της ακεραιότητας της υποδομής.
Στοιχεία από τη Gazprom και το Ρωσικό Υπουργείο Ενέργειας δείχνουν ότι ο αγωγός TurkStream μετέφερε περίπου 31,5 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) φυσικού αερίου το 2024, με προβλεπόμενη αύξηση 5,3% το 2025, δεδομένης της αυξανόμενης ευρωπαϊκής ζήτησης και της μειωμένης εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο σταθμός συμπίεσης Russkaya, ειδικότερα, λειτουργεί σε μέγιστη πίεση 250 bar και φιλοξενεί έξι μονάδες άντλησης αερίου GPA-25, καθεμία με ονομαστική ισχύ 25 MW, εξασφαλίζοντας σταθερό ρυθμό μετάδοσης κατά μήκος της διαδρομής του αγωγού 930 χιλιομέτρων στη Μαύρη Θάλασσα. Η πρόσφατη επίθεση με UAV αντιπροσωπεύει μια απόπειρα να θέσει σε κίνδυνο αυτές τις μονάδες, η οποία, αν ήταν επιτυχής, θα είχε οδηγήσει σε εκτιμώμενη μείωση της αποδοτικότητας μετάδοσης κατά 22%, που αντιστοιχεί σε ημερήσια απώλεια 1,2 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ροής αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι εσωτερικοί μηχανισμοί αντίδρασης της Ρωσίας, ιδιαίτερα τα συστήματα αεράμυνας Pantsir-S1, αναχαίτισαν τα τρία UAVs σε απόσταση 7,3 χιλιομέτρων από τον σταθμό, σύμφωνα με το Ρωσικό Υπουργείο Άμυνας. Αυτός ο γρήγορος χρόνος εμπλοκής, που μετρήθηκε σε λιγότερο από 4,5 δευτερόλεπτα από την ανίχνευση έως την εκτόξευση πυραύλου, υπογραμμίζει την αυξημένη αμυντική στάση της Μόσχας σχετικά με τα στρατηγικά ενεργειακά περιουσιακά στοιχεία. Τα θερμικά και ραντάρ δεδομένα δείχνουν ότι τα UAVs ήταν της κλάσης PD-1, μια πλατφόρμα αναγνώρισης και κρούσης που αναπτύχθηκε από την Ουκρανία, με άνοιγμα φτερών 3,2 μέτρων, ταχύτητα πλεύσης 120 χλμ/ώρα και επιχειρησιακό εύρος έως και 1.000 χλμ. Η χωρητικότητα φορτίου έως 10 κιλών υποδηλώνει πιθανότατα φορτίο θερμοβαρικών εκρηκτικών, με στόχο τη μεγιστοποίηση της ζημιάς στην υποδομή μέσω κυμάτων υπερπίεσης αντί για άμεση δομική διείσδυση.
Πέρα από τις άμεσες τακτικές συνέπειες, η απόπειρα επίθεσης αντικατοπτρίζει έναν βαθύτερο γεωπολιτικό υπολογισμό από το Κίεβο. Τα δεδομένα διέλευσης του αγωγού TurkStream από τον Δεκέμβριο του 2024 έδειξαν αύξηση 17,6% στις ροές σε σύγκριση με τα στοιχεία του 2023, σηματοδοτώντας μια ανανεωμένη εξάρτηση από το ρωσικό αέριο στη Σερβία (εισαγωγές 4,6 bcm ετησίως), την Ουγγαρία (5,5 bcm) και τη Βουλγαρία (3,4 bcm). Οποιαδήποτε σημαντική διακοπή στις λειτουργίες του TurkStream θα μπορούσε να προκαλέσει απότομη αύξηση στα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου Dutch TTF, τον δείκτη αναφοράς για τις συναλλαγές φυσικού αερίου στην Ευρώπη, που ήδη κυμάνθηκε μεταξύ €32,4 ανά MWh και €40,6 ανά MWh στο 1ο τρίμηνο του 2025 λόγω αβεβαιοτήτων στην προμήθεια. Αναλυτές από την S&P Global Commodity Insights εκτιμούν ότι μια διακοπή μιας εβδομάδας στην προμήθεια του TurkStream θα μπορούσε να ωθήσει τις τιμές spot σε €46,2 ανά MWh, ευθυγραμμιζόμενες με τα επίπεδα του 3ου τριμήνου του 2022 που παρατηρήθηκαν μετά τη δολιοφθορά του Nord Stream.
Το περιστατικό φέρει επίσης οικονομικές και στρατηγικές επιπτώσεις για την Τουρκία, την κύρια χώρα διέλευσης για το φυσικό αέριο του TurkStream. Η BOTAŞ Petroleum Pipeline Corporation της Τουρκίας υπέγραψε τον Σεπτέμβριο του 2024 επέκταση δεκαετούς σύμβασης με την Gazprom, εξασφαλίζοντας ετήσια προμήθεια 15,75 δισ. κυβικών μέτρων, που αποτελεί το 45% της συνολικής κατανάλωσης φυσικού αερίου της Τουρκίας. Η επίθεση με UAV, επομένως, δοκιμάζει έμμεσα τη διπλωματική ευθυγράμμιση της Άγκυρας, καθώς οποιαδήποτε λειτουργική διακοπή στο σύστημα TurkStream θα απαιτούσε επαναδιαπραγματεύσεις με εναλλακτικούς προμηθευτές LNG, όπως το Κατάρ, το Αζερμπαϊτζάν ή η Αλγερία, πιθανότατα σε υψηλότερο κόστος συμβολαίων 9,3–11,1 δολαρίων ανά MMBtu, σε σύγκριση με τις μακροπρόθεσμες τιμές της Ρωσίας στα 6,8 δολάρια ανά MMBtu.
Παράλληλα με αυτές τις εξελίξεις, η ορυκτή διπλωματία της Ουκρανίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αναδειχθεί σε κρίσιμη οικονομική σανίδα σωτηρίας. Έως το τέταρτο τρίμηνο του 2024, η Ουκρανία κατείχε το 6,9% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου, που εκτιμώνται σε 470.000 μετρικούς τόνους, κυρίως συγκεντρωμένα στις περιοχές Ντονέτσκ και Κιροβοχράντ. Τα δεδομένα της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ (USGS) αποκαλύπτουν ότι η δυναμικότητα παραγωγής ανθρακικού λιθίου της Ουκρανίας θα μπορούσε να φτάσει τους 15.000 μετρικούς τόνους ετησίως μέχρι το 2028, καθιστώντας τη χώρα τον πέμπτο μεγαλύτερο παραγωγό παγκοσμίως, πίσω από την Αυστραλία, τη Χιλή, την Κίνα και την Αργεντινή. Η σημασία αυτής της συμφωνίας πηγάζει από τη Στρατηγική Κρίσιμων Ορυκτών 2023–2030 του Λευκού Οίκου, η οποία στοχεύει στη μείωση της εξάρτησης των ΗΠΑ από τις κινεζικές εισαγωγές σπάνιων γαιών κατά 35% έως το 2027. Μια επενδυτική δέσμευση 2,4 δισ. δολαρίων βρισκόταν υπό συζήτηση στην Ουάσινγκτον, υπό την προϋπόθεση εγγυήσεων ασφάλειας στον ανατολικό βιομηχανικό διάδρομο της Ουκρανίας, όπου βρίσκονται οι κύριοι χώροι εξόρυξης.
Ωστόσο, οι αμφιλεγόμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ των προέδρων Ζελένσκι και Τραμπ έχουν ρίξει αβεβαιότητα στη οριστικοποίηση αυτής της συμφωνίας για τα ορυκτά. Το κύριο σημείο τριβής περιστρέφεται γύρω από την επιμονή της Ουάσινγκτον για άμεση στρατιωτική εποπτεία των χώρων εξόρυξης μέσω αμερικανικών εταιρειών ασφαλείας, μια διάταξη που το Κίεβο θεωρεί παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, η κρατική China Nonferrous Metal Mining Group (CNMC) της Κίνας έχει επεκτείνει την παρουσία της στον τομέα του τιτανίου και των σπάνιων γαιών της Ουκρανίας, με επενδυτικές δεσμεύσεις που ξεπερνούν τα 1,8 δισ. δολάρια έως τον Δεκέμβριο του 2024. Η πιθανότητα διπλής προσφοράς για τα ορυκτά της Ουκρανίας περιπλέκει τον στρατηγικό υπολογισμό των ΗΠΑ, καθώς οι παράλληλες διαπραγματεύσεις του Πεκίνου προσφέρουν στο Κίεβο οικονομική μόχλευση για την εξασφάλιση ευνοϊκότερων όρων από την Ουάσινγκτον.
Επιπλέον, η επίθεση με UAV στον αγωγό TurkStream εγείρει ανησυχίες σχετικά με την εξελισσόμενη φύση του υβριδικού πολέμου. Τα δεδομένα από το Κέντρο Αριστείας Συνεργατικής Κυβερνοάμυνας του ΝΑΤΟ (CCDCOE) δείχνουν ότι μεταξύ Ιανουαρίου 2024 και Φεβρουαρίου 2025, η Ουκρανία εξαπέλυσε πάνω από 146 κινητικές και κυβερνοεπιθέσεις σε ρωσικές ενεργειακές υποδομές, εκ των οποίων 21 στόχευσαν άμεσα περιουσιακά στοιχεία αγωγών. Αξιοσημείωτα, η επίθεση του Οκτωβρίου 2024 στις εγκαταστάσεις συμπίεσης φυσικού αερίου της περιοχής Ροστόφ μείωσε προσωρινά την παραγωγή κατά 7,2%, προκαλώντας απώλεια 1,4 δισ. ευρώ στην αγορά για την Gazprom σε διάστημα 48 ωρών. Δεδομένων αυτών των προηγουμένων, οι δυτικοί αναλυτές άμυνας εικάζουν ότι το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα της Ουκρανίας, ιδιαίτερα η ικανότητα παραγωγής UAV της—ενισχυμένη από την τεχνολογική υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρώπης—έχει εξελιχθεί πέρα από ασύμμετρες επιθέσεις σε πλήρεις εκστρατείες στρατηγικής διακοπής.
Οι οικονομικές επιπτώσεις της απόπειρας επίθεσης με UAV της 28ης Φεβρουαρίου θα εκτυλιχθούν στις επακόλουθες διακυμάνσεις των τιμών της ενέργειας, στην εμπιστοσύνη των επενδυτών στις ευρωπαϊκές αγορές φυσικού αερίου και στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις σχετικά με την κρίσιμη ορυκτή διπλωματία. Οι ταυτόχρονες πιέσεις για την υπεράσπιση της εθνικής ασφάλειας, την εξασφάλιση ξένων επενδύσεων και τη διατήρηση στρατηγικών συμμαχιών τοποθετούν το Κίεβο σε μια επισφαλή αλλά και ευκαιριακή θέση, όπου οι στρατιωτικές ενέργειες και οι οικονομικές διαπραγματεύσεις λειτουργούν παράλληλα, επηρεάζοντας η μία τα αποτελέσματα της άλλης. Η επόμενη φάση αυτού του εξελισσόμενου γεωπολιτικού τοπίου θα εξαρτηθεί από το αν η Ουκρανία συνεχίσει τη στρατηγική στόχευσης με UAV κατά των ρωσικών υποδομών και πώς η δυτική συμμαχία επαναπροσδιορίζει τις επενδυτικές και αμυντικές της δεσμεύσεις σε απάντηση.
Αναμένουμε τα σχόλιά σας στο Twitter!