Νέοι βαλλιστικοί πύραυλοι για την Γαλλία
Γράφει ο Theo - 27 Νοεμβρίου 2024
Σύμφωνα με το Challenges στις 27 Νοεμβρίου 2024, η Γαλλία ερευνά την ανάπτυξη ενός νέου βαλλιστικού πυραύλου χερσαίας βάσης με βεληνεκές άνω των 1.000 χιλιομέτρων, η πρώτη τέτοια πρωτοβουλία από το 1997. Η εξέλιξη αυτή αντανακλά την αυξανόμενη παγκόσμια εξάρτηση από τους βαλλιστικούς πυραύλους, οι οποίοι έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί σε διάφορες συγκρούσεις. Ο προτεινόμενος πύραυλος στοχεύει να καλύψει ένα κενό στις δυνατότητες της Γαλλίας, καθώς τα σημερινά βαλλιστικά πυραυλικά συστήματα της περιορίζονται για υποβρύχια εκτόξευση και έχουν σχεδιαστεί για πυρηνική αποτροπή.
Η Γαλλία δεν διαθέτει επί του παρόντος δυνατότητες βαλλιστικών πυραύλων εδάφους. Ο μοναδικός βαλλιστικός πύραυλος της, ο υποβρύχιος M51, χρησιμεύει ως πυρηνική αποτροπή. Οι συζητήσεις μεταξύ των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων και της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών (DGA) επικεντρώθηκαν στη δημιουργία ενός πυραυλικού συστήματος χερσαίας βάσης που θα λειτουργεί από κινητές πλατφόρμες, όπως φορτηγά. Οι πρώτες σχεδιαστικές ιδέες υποδηλώνουν ότι ο πύραυλος μπορεί να διαθέτει ικανότητα ελιγμών σε τελική φάση παρόμοια με άλλα προηγμένα συστήματα, καθιστώντας την αναχαίτιση του πιο δύσκολη για τις εχθρικές άμυνες. Η αποτελεσματικότητα τέτοιων βαλλιστικών πυραύλων έχει φανεί σε πρόσφατες συγκρούσεις. Για παράδειγμα, το ποσοστό αναχαίτισης των ρωσικών πυραύλων Iskander-M από την Ουκρανία ανέρχεται μόλις στο 4,3%, ενώ τα ιρανικά πλήγματα στο Ισραήλ αποκάλυψαν τους περιορισμούς των προηγμένων συστημάτων όπως το Iron Dome και το David's Sling έναντι επιθέσεων μεγάλης κλίμακας.
Ιστορικά, η Γαλλία έχει αναπτύξει αρκετούς βαλλιστικούς πυραύλους εδάφους από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταξύ 1946 και 1947, Γερμανοί μηχανικοί στη Γαλλία εργάστηκαν πάνω στον Super V2, ένα σχέδιο βαλλιστικού πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς με σχεδιαζόμενες παραλλαγές ικανές για βεληνεκές έως και 3.600 χιλιόμετρα και πολεμικές κεφαλές βάρους έως και 1.000 κιλών. Ωστόσο, το σχέδιο διακόπηκε το 1948. Ο πύραυλος S2, επιχειρησιακός από το 1971, ήταν ένας βαλλιστικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς δύο σταδίων, στερεού καυσίμου, εξοπλισμένος με θερμοπυρηνική κεφαλή 1,2 μεγατόνων. Τον διαδέχθηκε το 1980 ο πύραυλος S3, ο οποίος είχε παρόμοιες προδιαγραφές και παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το 1996. Το 1974, η Γαλλία παρουσίασε τον πύραυλο Pluton, έναν τακτικό βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς με βεληνεκές έως 120 χιλιόμετρα, σχεδιασμένο για πυρηνικές ή συμβατικές κεφαλές. Ο Pluton αντικαταστάθηκε το 1991 από τον πύραυλο Hadès, ο οποίος είχε βεληνεκές περίπου 480 χιλιομέτρων. Προοριζόμενος ως προ-στρατηγικός πυρηνικός αποτρεπτικός πύραυλος, ο πύραυλος Hadès παροπλίστηκε το 1997.
Το νέο αυτό πρόγραμμα διακρίνεται από την πρωτοβουλία της Γαλλίας για την επίγεια κρούση μεγάλου βεληνεκούς (FLP-T), η οποία επικεντρώνεται στην ανάπτυξη αντικατάστασης πυραύλων πυροβολικού με βεληνεκές έως 150 χιλιόμετρα. Αντίθετα, ο προτεινόμενος βαλλιστικός πύραυλος θα ξεπερνά τα 1.000 χιλιόμετρα, προσφέροντας πρόσθετες στρατηγικές επιλογές για βαθιά πλήγματα σε συγκρούσεις. Ωστόσο, η χρηματοδότηση παραμένει μια σημαντική πρόκληση, καθώς ο στρατιωτικός προϋπολογισμός της Γαλλίας διατίθεται ήδη σε έργα υψηλής προτεραιότητας, όπως η αναβάθμιση του πυραύλου M51 και η ανάπτυξη του πυρηνικού πυραύλου ASN4G που εκτοξεύεται από αέρος. Αυτό το πιθανό έργο θα μπορούσε επίσης να ευθυγραμμιστεί με την Ευρωπαϊκή προσέγγιση κρούσης μεγάλου βεληνεκούς (ELSA), μια πρωτοβουλία συνεργασίας στην οποία συμμετέχουν η Γερμανία, η Ιταλία, η Πολωνία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία. Εάν αναπτυχθεί, ο πύραυλος θα συμπληρώσει τις υπάρχουσες δυνατότητες της Γαλλίας, όπως τα αεροσκάφη Rafale και οι πύραυλοι κρουζ, ενισχύοντας την ικανότητά της για στρατηγικά πλήγματα.
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι έχουν σχεδιαστεί για να μεταφέρουν πολεμικές κεφαλές σε μεγάλες αποστάσεις μέσω μιας τροχιάς υψηλής εκτόξευσης. Κατά την αρχική φάση της πτήσης τους τροφοδοτούνται με ενέργεια, ενώ στη συνέχεια ακολουθούν μια βαλλιστική τροχιά που επηρεάζεται από τη βαρύτητα και την αντίσταση του αέρα. Αυτός ο σχεδιασμός τους επιτρέπει να πλήττουν στόχους σε αποστάσεις που ποικίλλουν από μικρές έως διηπειρωτικές αποστάσεις. Η μεγάλη ταχύτητα και το ύψος τους καθιστούν την αναχαίτιση δύσκολη. Ορισμένοι βαλλιστικοί πύραυλοι είναι εξοπλισμένοι με πολλαπλά οχήματα επανεισόδου με ανεξάρτητη στόχευση (MIRV), επιτρέποντας σε έναν πύραυλο να αναπτύξει πολλαπλές κεφαλές σε διαφορετικούς στόχους.
Τα χαρακτηριστικά αυτά υπογραμμίζουν τη στρατηγική σημασία των βαλλιστικών πυραύλων, όπως αποδεικνύεται από την αποτελεσματικότητά τους στις πρόσφατες συγκρούσεις και τη δυνατότητά τους να καλύψουν κενά σε δυνατότητες όπως αυτά που εντοπίζονται στο σημερινό οπλοστάσιο της Γαλλίας. Την 1η Οκτωβρίου 2024, το Ιράν εκτόξευσε 180 βαλλιστικούς πυραύλους στο Ισραήλ, με αρκετούς να διαπερνούν τα πολυεπίπεδα συστήματα πυραυλικής άμυνας του Ισραήλ και να πλήττουν βασικές στρατιωτικές βάσεις. Σε απάντηση, το Ισραήλ διεξήγαγε αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση βαλλιστικών πυραύλων Blue Sparrow που μετέφεραν μαχητικά αεροσκάφη F-15. Οι αναλυτές θεωρούν αυτές τις ανταλλαγές ως μέρος της πρώτης «βαλλιστικής μάχης», μετά από παρόμοια γεγονότα τον Απρίλιο του 2024.
Η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει σχεδόν 200 βαλλιστικούς πυραύλους από την έναρξη της εισβολής της στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων Iskander και Kinzhal, καθώς και πυραύλων KN-23 βορειοκορεατικής κατασκευής. Η Ρωσία έχει επίσης αναπτύξει νέους πυραύλους όπως ο Oreshnik και ο Iskander-1000, ο οποίος φέρεται να διπλασιάζει το βεληνεκές του προκατόχου του. Στις 22 Οκτωβρίου 2024, ο Yehor Cherniev, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ανέφερε επικείμενα «συγκεκριμένα αποτελέσματα» από τη χρήση βαλλιστικών πυραύλων εγχώριας παραγωγής, αναφερόμενος πιθανότατα στον Hrim-2. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, εν τω μεταξύ, έχουν προχωρήσει με το πρόγραμμα πυραύλων ακριβείας (PrSM), παραδίδοντας τις πρώτες μονάδες τον Δεκέμβριο του 2023. Μη κρατικοί φορείς, όπως οι Χούθι στην Υεμένη και η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, έχουν επίσης αποδείξει την αυξανόμενη διάδοση της τεχνολογίας βαλλιστικών πυραύλων.
Η Κίνα έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε προγράμματα βαλλιστικών πυραύλων, με συστήματα όπως τα DF-21D και DF-26 ικανά να στοχεύουν εγκαταστάσεις σε ολόκληρο τον δυτικό Ειρηνικό. Επιπλέον, το βεληνεκές του υπερηχητικού πυραύλου DF-100 έχει επεκταθεί στα 4.000 χιλιόμετρα. Ο πύραυλος Hyunmoo-V της Νότιας Κορέας, ικανός να μεταφέρει πολεμική κεφαλή οκτώ τόνων σε απόσταση 3.000 χιλιομέτρων, στοχεύει υπόγειες εγκαταστάσεις και στρατηγικές τοποθεσίες στη Βόρεια Κορέα. Η Βόρεια Κορέα δοκίμασε επίσης έναν διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο, ενδεχομένως με στερεά καύσιμα, με δυνατότητα να φθάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι εξελίξεις αυτές υπογραμμίζουν την αυξανόμενη σημασία των χερσαίων δυνατοτήτων κρούσης μεγάλου βεληνεκούς στις σύγχρονες αμυντικές στρατηγικές.
Αναμένουμε τα σχόλιά σας στο Twitter!