Κατανεμημένη δύναμη πυρός: τα επιθετικά πυραυλικά σκάφη είναι μια εναλλακτική λύση στα μεγάλα πολεμικά πλοία. Λάθος απόψεις από ανθρώπους που δεν έχουν κάνει μελέτες για πολεμικά πλοία! Τι σχέση έχει η Αυστραλία με το Αιγαίο; Εμείς όμως θέλουμε φρεγάτες.

Κατανεμημένη δύναμη πυρός: τα επιθετικά πυραυλικά σκάφη είναι μια εναλλακτική λύση στα μεγάλα πολεμικά πλοία!

Αυτοί που τα γράφουν αυτά δεν γνωρίζουν τα παρακάτω;

Οι Κινέζοι είναι αυτή τη στιγμή οι κάτοχοι ρεκόρ στην εισαγωγή μεγάλων πολεμικών πλοίων. Γρήγορα κατασκεύασαν 80 PG καταμαράν και τέλος, δεν φτιάχνουν άλλα. Ο στόλος πολλαπλών χρήσεων κατασκευάζεται με σύνεση. Επιπλέον, ανασύρθηκαν στην ξηρά για περαιτέρω αποθήκευση. Ξαφνικά έγινε σαφές ότι το σκάφος δεν μπορούσε να εντοπίσει ανεξάρτητα έναν στόχο εντός της εμβέλειας των πυραύλων του, ούτε να προστατευτεί από εχθρική επίθεση... Πρέπει να βελτιώσουμε τα πολεμικά πλοία να αντιμετωπίζουν περισσότερες απειλές, να έχουν μεγάλη ισχύ πυρός, περισσότερα πυροβόλα, περισσότερους πυραύλους και πιο πολλά ραντάρ.

Η συνέχεια του άρθρου:

Ένας μόνος πύραυλος μπορεί να σακατέψει ένα πολεμικό πλοίο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Αυστραλία πρέπει να εξερευνήσει άλλες μορφές θαλάσσιας ισχύος για να καλύψει αποτελεσματικά τις άμεσες στρατηγικές της ανάγκες. Μια κατανεμημένη ναυτική δύναμη που περιλαμβάνει βάρκες με πυραύλους ταχείας επίθεσης και εναέρια drones προσφέρει μια οικονομικά αποδοτική και τακτική ανώτερη εναλλακτική λύση στην εξάρτηση από μεγάλα ευάλωτα πλοία.

Τα επιθετικά σκάφη μπορούν να είναι εξαιρετικά ευέλικτα, ικανά να οπλίζονται με πυραύλους κατά πλοίων και πυραύλων εδάφους-αέρος και να χρησιμοποιούν δεδομένα στόχευσης από άλλα σκάφη, επίγειους σταθμούς ή αεροσκάφη. Μπορούν έτσι να εμπλέκουν στόχους σε μεγάλες αποστάσεις, να αντιμετωπίζουν στόχους επιφανείας και να παρέχουν κάλυψη αεράμυνας.

Ιστορικά, οι ναυτικές προμήθειες της Αυστραλίας έδωσαν προτεραιότητα σε αντιτορπιλικά, φρεγάτες και υποβρύχια — τρομερά αλλά δαπανηρά και λειτουργικά πολύπλοκα περιουσιακά στοιχεία. Αυτά τα μεγάλα σκάφη είναι ολοένα και πιο ευάλωτα στις σύγχρονες συγκρούσεις, όπου οι προηγμένοι αισθητήρες, τα κατευθυνόμενα όπλα ακριβείας και οι αντισυμβατικές τακτικές μπορούν γρήγορα να τα εξουδετερώσουν. Η βύθιση του ρωσικού καταδρομικού Moskva από την Ουκρανία το 2022 υπογράμμισε την ευαισθησία ακόμη και των πιο προηγμένων πολεμικών πλοίων σε αντιπλοϊκά όπλα.

Η ιστορία δείχνει την αποτελεσματικότητα μικρότερων, ευκίνητων και πολυάριθμων σκαφών. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα σκάφη PT διέπρεψαν στις τακτικές χτυπήματος και τρέξε εναντίον μεγαλύτερων ιαπωνικών σκαφών, αξιοποιώντας την ταχύτητα και την ευελιξία για να ξεπεράσουν την ανώτερη δύναμη πυρός.

Η Αυστραλία πρέπει να υιοθετήσει την έννοια της κατανεμημένης θνησιμότητας - διάδοση της μαχητικής ισχύος σε διασυνδεδεμένα σκάφη και αεροσκάφη. Ένα δίκτυο τέτοιων πλατφορμών θα μπορούσε να συντρίψει τους αντιπάλους παρουσιάζοντας πολυάριθμες απειλές σε τρεις διαστάσεις. Το μικρό τους μέγεθος θα τους έκανε επίσης πιο δύσκολο να εντοπιστούν και να στοχευτούν, περιπλέκοντας τις στρατηγικές εμπλοκής ενός εχθρού.

Οι επικριτές μπορεί να αμφισβητούν τη δυνατότητα επιβίωσης των μικρών σκαφών σε συγκρούσεις υψηλής έντασης, αλλά οι προηγμένες τεχνολογίες συμβάλλουν στην άμβλυνση τέτοιων ανησυχιών. Τα χαρακτηριστικά Stealth, τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, τα δόλώματα και ο εξοπλισμός παρεμβολών μπορούν να διαταράξουν τη στόχευση του εχθρού. Σε συνδυασμό με τακτικές που δίνουν έμφαση στην ταχύτητα, τη διασπορά, τα χτυπήματα και τη στόχευση πάνω από τον ορίζοντα, αυτά τα σκάφη μπορούν να ελαχιστοποιήσουν την ευπάθεια, ενώ μεγιστοποιούν το επιθετικό δυναμικό.

Αν και δεν διαθέτουν την ωκεάνια εμβέλεια και τις ενσωματωμένες σουίτες αισθητήρων μεγαλύτερων πολεμικών πλοίων, τα επιθετικά σκάφη δεν απαιτούν τέτοια συστήματα, χάρη στη χρήση δεδομένων στόχευσης από αλλού. Αυτό ενισχύει την αποτελεσματικότητα του χτυπήματος, ενώ ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο άμεσης έκθεσης. Αυτή η ευέλικτη πολεμική προσέγγιση επιβάλλει σημαντικές προκλήσεις στους αντιπάλους που προσπαθούν να αναπτύξουν μια συνεκτική άμυνα. Λειτουργώντας παράλληλα με αεροσκάφη χωρίς πλήρωμα, θα συμπλήρωναν επίσης τις αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις σε κοινές επιχειρήσεις.

Το οικονομικό επιχείρημα είναι επιτακτικό. Ένας στόλος 25 σκαφών επίθεσης με πυραύλους, το καθένα κοστίζει 100 έως 150 εκατομμύρια δολάρια, θα κόστιζε μεταξύ 2,5 και 3,75 δισεκατομμύρια δολάρια - πολύ λιγότερο από τα 9 δισεκατομμύρια δολάρια που απαιτούνται για τρία αντιτορπιλικά κλάσης Χόμπαρτ. Το λειτουργικό κόστος είναι επίσης χαμηλότερο. Ένα αντιτορπιλικό χρειάζεται πλήρωμα περίπου 200 ατόμων, αλλά ένα σκάφος επίθεσης μπορεί να λειτουργήσει με ένα από 15 έως 30. Η απαίτηση σε πλήρωμα επιθετικού σκάφους είναι τόσο χαμηλή που θα μπορούσε να ληφθεί υπόψη η χρήση διπλού πληρώματος, έτσι ώστε κάθε σκάφος να μπορεί να βρίσκεται στη θάλασσα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ενώ παράλληλα δίνει στα μέλη του πληρώματος παρατεταμένο χρόνο στην ξηρά—δυνητικά βελτιώνοντας τη διατήρηση στο ναυτικό.

Οι κορβέτες είναι μικρότερες και φθηνότερες από τα αντιτορπιλικά, αλλά τα σκάφη επίθεσης τα ξεπερνούν σε βασικές μετρήσεις. Για παράδειγμα, οι κορβέτες απαιτούν συνήθως πληρώματα 40 έως 60 ατόμων. Το μικρότερο μέγεθος και η βελτιωμένη ικανότητα ελιγμών των επιθετικών σκαφών τα καθιστούν πιο αποτελεσματικά σε παράκτια και ρηχά νερά, όπου οι κορβέτες μπορεί να δυσκολεύονται. Τα σύγχρονα επιθετικά σκάφη μπορούν να φτάσουν τους 45 κόμβους (83 χλμ/ώρα), ξεπερνώντας κατά πολύ τις κορβέτες, οι οποίες συνήθως ξεπερνούν τους 25 έως 30 κόμβους.

Το εύρος λειτουργίας και η αντοχή, που συχνά αναφέρονται ως περιορισμός των μικρότερων σκαφών, μπορούν να αντιμετωπιστούν με την προσθήκη επιλογών ανεφοδιασμού καυσίμων και ανεφοδιασμού. Οι εμπρός επιχειρησιακές βάσεις κατά μήκος των βόρειων προσεγγίσεων της Αυστραλίας θα μπορούσαν να υποστηρίξουν εκτεταμένες αναπτύξεις, ενώ τα πλοία αναπλήρωσης που βρίσκονται σε εξέλιξη θα ενίσχυαν περαιτέρω την επιχειρησιακή εμβέλεια σε κρίσιμες θαλάσσιες ζώνες και θα επέτρεπαν επιχειρήσεις συνοδείας.

Η απέραντη ακτογραμμή της Αυστραλίας και η εγγύτητά της σε βασικά σημεία θαλάσσιου πνιγμού καθιστούν έναν διάσπαρτο στόλο ευκίνητων σκαφών ακόμη πιο πολύτιμο. Θα μπορούσαν να κρυφτούν ανάμεσα σε νησιά, παίρνοντας ρίσκα σε στενά νερά όπου τα μεγαλύτερα πλοία φοβούνται να πατήσουν.

Ο επείγων χαρακτήρας της μετατόπισης της ναυτικής στρατηγικής της Αυστραλίας σε κατανεμημένη θνησιμότητα δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Τα μικρότερα, ευέλικτα πλοία προσφέρουν μια ρεαλιστική και προνοητική εναλλακτική λύση στα μεγάλα πλοία, αντιμετωπίζοντας τα τρωτά σημεία ενώ παράλληλα ενισχύουν την επιχειρησιακή ευελιξία.