Γεωπολιτικός Μάντης: Τι Θα Συμβεί το 2025; του Τεντ Κόστις!

Γεωπολιτικός Μάντης: Τι Θα Συμβεί το 2025; του Τεντ Κόστις

Μια λιτή ανάλυση με μεγάλη σημασία θα έλεγα εξαιρετική.

Geopolitical Oracle: What Will Happen in 2025? by Ted Kostis — Ted Kostis (buymeacoffee.com)

Μια Ανάλυση Επιθετικού Ρεαλισμού

Το παγκόσμιο τοπίο του 2025 διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων, του οικονομικού πραγματισμού και του ιδεολογικού πολέμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Ντόναλντ Τραμπ, έχοντας εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία και αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του στις αρχές του 2025, αντιμετωπίζουν ένα βαθύ στρατηγικό δίλημμα: να παραμείνουν στο ΝΑΤΟ αλλά να αρνηθούν να βοηθήσουν οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα που προκαλεί τη Ρωσία, ή να αποχωρήσουν εντελώς από το ΝΑΤΟ για να αποφύγουν τον καταστροφικό κίνδυνο πυρηνικής κλιμάκωσης.

Εν τω μεταξύ, η Ρωσία αντιμετωπίζει το δικό της δίλημμα ασφάλειας—ο τερματισμός του πολέμου στην Ουκρανία μπορεί να αποδειχθεί πιο επικίνδυνος από τη συνέχιση του, καθώς η Ουκρανία είναι πλέον βαριά οπλισμένη με drones μεγάλου βεληνεκούς ικανά να πλήξουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος, ακόμη και πλησιάζοντας τη Μόσχα. Η συνέχιση του πολέμου μπορεί να είναι ανεπιθύμητη, αλλά μια πρόωρη ειρήνη θα μπορούσε να αφήσει τη Ρωσία ευάλωτη.

Η Κίνα αναδεικνύεται ως ο κύριος γεωπολιτικός νικητής, εκμεταλλευόμενη τη δυτική διχόνοια και την οικονομική μυωπία. Αυτό το κείμενο θα αναλύσει αυτές τις δυναμικές και θα προβλέψει πιθανά σενάρια για το επόμενο έτος.

Το Γεωπολιτικό Δίλημμα του Τραμπ: Το ΝΑΤΟ και ο Κίνδυνος Πυρηνικού Πολέμου

Η προεδρία του Τραμπ το 2025 χαρακτηρίζεται από οικονομικό εθνικισμό και στρατηγικό πραγματισμό. Σε αντίθεση με το νεοσυντηρητικό κατεστημένο που δίνει προτεραιότητα στην προώθηση της ιδεολογικής δημοκρατίας και τις στρατιωτικές εμπλοκές, ο Τραμπ λειτουργεί υπό έναν επιχειρηματικό ρεαλισμό. Ωστόσο, το ΝΑΤΟ του παρουσιάζει μια σημαντική πρόκληση.

Παραμονή στο ΝΑΤΟ αλλά Άρνηση Ευρωπαϊκής Απερισκεψίας: Ο Τραμπ κατανοεί ότι ενώ το ΝΑΤΟ λειτουργεί ως συμμαχία ασφάλειας, τα ευρωπαϊκά του μέλη—ιδιαίτερα τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης—γίνονται ολοένα και πιο επιθετικά προς τη Ρωσία. Εάν ένα μέλος του ΝΑΤΟ προκαλέσει τη Ρωσία, θα πρέπει οι ΗΠΑ να υποχρεωθούν να επέμβουν; Η απάντηση του Τραμπ είναι πιθανότατα ένα ηχηρό όχι. Μπορεί να επιδιώξει να παραμείνει στο ΝΑΤΟ ενώ ξεκαθαρίζει ότι η Ουάσινγκτον δεν θα υποστηρίξει ευρωπαϊκές περιπέτειες εναντίον της Μόσχας (Mearsheimer, 2019).

Αποχώρηση από το ΝΑΤΟ για Αποφυγή Πυρηνικής Αντιπαράθεσης: Η πιο ριζοσπαστική εναλλακτική είναι η πλήρης αποχώρηση από το ΝΑΤΟ. Αυτό θα απελευθέρωνε τις ΗΠΑ από οποιαδήποτε υποχρέωση υπεράσπισης της Ευρώπης, εξαλείφοντας τον κίνδυνο εμπλοκής σε πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία. Ωστόσο, μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να προκαλέσει γεωπολιτική αναταραχή, καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες σπεύδουν να σχηματίσουν τις δικές τους αμυντικές δομές (Walt, 2020).

Μετατόπιση Προς Οικονομικό Απομονωτισμό: Με έμφαση στο οικονομικό συμφέρον, ο Τραμπ είναι πιθανό να πιέσει τις ευρωπαϊκές χώρες να αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες ενώ μειώνει τις στρατηγικές δεσμεύσεις της Αμερικής στο εξωτερικό. Η δεύτερη θητεία του θα δει εντατικές προσπάθειες για την επιστροφή των στρατευμάτων στην πατρίδα και την επαναδιαπραγμάτευση των παγκόσμιων δεσμεύσεων ασφάλειας (Luttwak, 2021).

Το Δίλημμα του Πούτιν: Οι Κίνδυνοι Ασφάλειας από τον Τερματισμό του Πολέμου

Η προσέγγιση του Πούτιν στις διεθνείς σχέσεις βασίζεται στην επιβίωση της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως κυρίαρχης και ασφαλούς οντότητας. Ωστόσο, ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει εξελιχθεί με τρόπους που περιπλέκουν τον υπολογισμό της ασφάλειας της Ρωσίας.

Η Απειλή των Drones της Ουκρανίας: Ακόμα κι αν η Ρωσία συμφωνήσει σε εκεχειρία ή ειρηνευτική διευθέτηση, η ικανότητα της Ουκρανίας να πλήττει βαθιά στο ρωσικό έδαφος παραμένει μείζον ζήτημα. Ο ουκρανικός στρατός, με την τεχνολογική υποστήριξη της Δύσης, έχει επιδείξει αυξανόμενη επιτυχία στην εκτόξευση επιθέσεων με drones σε ρωσικές υποδομές, στρατιωτικές βάσεις, ακόμα και στη Μόσχα. Ο τερματισμός του πολέμου χωρίς την εξάλειψη αυτής της απειλής θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μοιραίο στρατηγικό λάθος (McGregor, 2022).

Διαρκής Αστάθεια ή Ολική Νίκη; Εάν μια διαπραγματευμένη διευθέτηση δεν μπορεί να εξουδετερώσει τις δυνατότητες των drones της Ουκρανίας, η Ρωσία ίσως δεν έχει άλλη επιλογή παρά να συνεχίσει στρατιωτικά. Ένας παγωμένος πόλεμος, παρόμοιος με αυτόν στην Κορεατική Χερσόνησο, μπορεί να είναι ο καλύτερος συμβιβασμός για τη Ρωσία—όπου οι ενεργές μάχες μειώνονται αλλά δεν υπογράφεται επίσημη ειρήνη, διατηρώντας την Ουκρανία σε κατάσταση ελεγχόμενης αστάθειας (Sakwa, 2020).

Ο Αγωγός ΝΑΤΟ-Ουκρανία: Η Ρωσία κατανοεί επίσης ότι η Ουκρανία δεν ενεργεί ανεξάρτητα αλλά ως μεσολαβητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ. Η συνεχιζόμενη οπλοφορία της Ουκρανίας από τη Δύση σημαίνει ότι ακόμα κι αν η Ρωσία σταματήσει να πολεμά, οι αντίπαλοί της δεν θα το κάνουν. Αυτή η πραγματικότητα ενισχύει την απροθυμία της Μόσχας να τερματίσει τις εχθροπραξίες πρόωρα (Mearsheimer, 2023).

Ουκρανία: Ένα Γεωπολιτικό Πιόνι για τις Παγκοσμιοποιημένες Ελίτ

Ο πόλεμος της Ουκρανίας δεν αφορά τη δημοκρατία ή την αυτοδιάθεση αλλά τη διατήρηση μιας επικερδούς πολεμικής μηχανής και την τιμωρία της Ρωσίας για την άρνησή της να συμμορφωθεί με τη δυτική φιλελεύθερη ηγεμονία.

Ατέλειωτος Πόλεμος για Ατέλειωτο Κέρδος: Το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα επωφελείται τεράστια από έναν παρατεταμένο πόλεμο. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ στέλνουν δισεκατομμύρια σε βοήθεια στην Ουκρανία, τα οποία στη συνέχεια διοχετεύονται σε δυτικούς κατασκευαστές όπλων, διατηρώντας μια πολεμική οικονομία (Bacevich, 2021). Ένα Εργαλείο για Ιδεολογικό Πόλεμο: Οι δυτικές ελίτ βλέπουν την Ουκρανία ως συμβολικό πεδίο μάχης στον ιδεολογικό τους πόλεμο ενάντια στις συντηρητικές και παραδοσιακές αξίες που εκπροσωπεί η Ρωσία. Πλαισιώνοντας τον πόλεμο ως αγώνα μεταξύ «δημοκρατίας» και «αυτοκρατορίας», επιδιώκουν να δικαιολογήσουν τη συνεχιζόμενη παρέμβαση (Lind, 2022).

Κίνα: Ο Τελικός Νικητής

Ενώ η Δύση εξαντλείται σε ιδεολογικές σταυροφορίες και οικονομική αυτοκαταστροφή, η Κίνα είναι έτοιμη να κερδίσει τα περισσότερα το 2025.

Οικονομική Επέκταση: Καθώς οι ΗΠΑ και η Ευρώπη διοχετεύουν πόρους στην Ουκρανία, η Κίνα ενισχύει τους οικονομικούς δεσμούς με την Αφρική, τη Λατινική Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία, εξασφαλίζοντας πρώτες ύλες και αγορές για την αναπτυσσόμενη οικονομία της (Allison, 2017).

Τεχνολογική Κυριαρχία: Οι κυρώσεις των ΗΠΑ μπορεί να επιβραδύνουν τον τεχνολογικό τομέα της Κίνας, αλλά οι επιθετικές κρατικές ερευνητικές πρωτοβουλίες του Πεκίνου διασφαλίζουν ότι παραμένει ανταγωνιστική, ιδιαίτερα στην τεχνητή νοημοσύνη και τα ημιαγωγά (Shambaugh, 2021).

Στρατηγική Υπομονή: Ενώ η Ρωσία και η Δύση παραμένουν εγκλωβισμένες σε έναν παρατεταμένο αγώνα, η Κίνα είναι ελεύθερη να επικεντρωθεί σε μακροπρόθεσμες στρατηγικές, όπως η ενσωμάτωση της Ταϊβάν χωρίς να προκαλέσει πρόωρη στρατιωτική αντιπαράθεση (Mearsheimer, 2021).

Προβλέψεις για το 2025

Οικονομική Ύφεση ΗΠΑ-Ρωσίας; Με τον Τραμπ στην εξουσία, αναμένεται μια στροφή προς μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις σχέση με τη Ρωσία, με έμφαση σε οικονομικές συμφωνίες αντί για ιδεολογικές μάχες. Ο Πόλεμος στην Ουκρανία Γίνεται Παγωμένη Σύγκρουση: Η Δύση συνεχίζει να χύνει χρήματα στην Ουκρανία, αλλά η Ρωσία διατηρεί τον έλεγχο στρατηγικών περιοχών, οδηγώντας σε έναν παρατεταμένο αλλά στάσιμο πόλεμο. Η Κίνα Κερδίζει Παγκόσμια Επιρροή: Καθώς οι δυτικές δυνάμεις επικεντρώνονται σε στρατιωτικές συγκρούσεις, η Κίνα εδραιώνει τη θέση της ως η κυρίαρχη παγκόσμια οικονομική δύναμη, επεκτείνοντας την επιρροή της στον Παγκόσμιο Νότο.

Εντείνονται οι Ρωγμές στο ΝΑΤΟ: Η Ευρώπη, ιδιαίτερα η Γερμανία και η Γαλλία, αντιμετωπίζει αυξανόμενη πίεση είτε να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των ΗΠΑ για υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες είτε να αναζητήσει εναλλακτικές ρυθμίσεις ασφάλειας.

Αναδύεται Ένα Νέο Οικονομικό Μπλοκ: Το BRICS+ συνεχίζει να ανεβαίνει ως εναλλακτική λύση στις δυτικές οικονομικές δομές, αμφισβητώντας την κυριαρχία του δολαρίου ΗΠΑ και των δυτικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.

Συμπέρασμα

Το 2025 χαρακτηρίζεται από τη συνέχιση της γεωπολιτικής κατακερματισμού. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπό τη δεύτερη προεδρία του Τραμπ, αντιμετωπίζουν ένα κρίσιμο δίλημμα για το ΝΑΤΟ: να παραμείνουν στη συμμαχία αποφεύγοντας συγκρούσεις που προκαλούνται από την Ευρώπη ή να αποχωρήσουν για να εξαλείψουν τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου με τη Ρωσία. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία είναι παγιδευμένη στο δικό της παράδοξο ασφάλειας—ο τερματισμός του πολέμου πολύ σύντομα μπορεί να αφήσει τη χώρα ευάλωτη σε επιθέσεις drones της Ουκρανίας, ενώ η συνέχιση του κινδυνεύει με παρατεταμένη δυτική αντίθεση. Καθώς η Ουάσινγκτον και η Μόσχα παραμένουν σε αδιέξοδο, η Κίνα εδραιώνει ήσυχα τη θέση της ως η κυρίαρχη παγκόσμια οικονομική και στρατηγική δύναμη. Ο κόσμος κινείται προς μια πολυπολική πραγματικότητα, όπου η ακατέργαστη δύναμη και τα οικονομικά συμφέροντα υπαγορεύουν τα αποτελέσματα αντί για ιδεολογικές φαντασιώσεις.

Αναφορές

Allison, G. (2017). Destined for War: Can America and China Escape Thucydides’s Trap? Houghton Mifflin Harcourt. Bacevich, A. (2021). America’s War Machine: Vested Interests, Endless Conflicts. Columbia University Press. Lind, M. (2022). The New Class War: Saving Democracy from the Managerial Elite. Penguin Press. Mearsheimer, J. (2019). The Great Delusion: Liberal Dreams and International Realities. Yale University Press. Mearsheimer, J. (2023). Ukraine: The War That Never Ends. Foreign Affairs. Walt, S. (2020). The Hell of Good Intentions: America's Foreign Policy Elite and the Decline of U.S. Primacy. Farrar, Straus and Giroux.