Απελάσεις Συμμοριών του Τραμπ: Περισσότερα Από Όσα Φαίνονται με το Μάτι του Τεντ Κόστις

Απελάσεις Συμμοριών του Τραμπ: Περισσότερα Από Όσα Φαίνονται με το Μάτι του Τεντ Κόστις

Απελάσεις Συμμοριών του Τραμπ: Περισσότερα Από Όσα Φαίνονται με το Μάτι

Trump Gang Deportations: More Than Meets the Eye by Ted Kostis — Ted Kostis (buymeacoffee.com)

Η απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να επικαλεστεί τον Νόμο περί Εχθρικών Αλλοδαπών του 1798 για την απέλαση εγκληματικών στοιχείων, όπως η βενεζουελανική συμμορία Tren de Aragua, είναι μια στρατηγική και συνετή κίνηση που ευθυγραμμίζεται με τις αρχές του επιθετικού ρεαλισμού. Αυτή η πολιτική δεν αφορά μόνο την ασφάλεια των συνόρων, αλλά εξυπηρετεί μια ευρύτερη γεωπολιτική λειτουργία: την πρόληψη της πιθανής χρήσης εγκληματικών οργανώσεων ως δυνάμεων υποκατάστατων σε σενάρια πολιτικού πολέμου ή εξέγερσης εντός της αμερικανικής επικράτειας. Ενώ οι επικριτές υποστηρίζουν ότι τέτοια μέτρα είναι δρακόντεια και νομικά αμφισβητήσιμα, ο στρατηγικός υπολογισμός πίσω από αυτές τις απελάσεις είναι προφανής. Σε αντίθεση με την Ουκρανία, όπου το εθνικιστικό συναίσθημα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία ενός εφαλτηρίου για την επίθεση στη Ρωσική Ομοσπονδία, το Μεξικό και άλλα έθνη της Λατινικής Αμερικής δεν διαθέτουν μια αντίστοιχη ενοποιητική εθνικιστική δύναμη για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Κατά συνέπεια, οι εγκληματικές συμμορίες, αν αφεθούν ανεξέλεγκτες, θα μπορούσαν να γίνουν πολλαπλασιαστές ισχύος για ξένους αντιπάλους που επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η Στρατηγική Λογική της Απέλασης

Ο επιθετικός ρεαλισμός, όπως διατυπώθηκε από μελετητές όπως ο Τζον Μίαρσχαϊμερ (2001), υποστηρίζει ότι οι μεγάλες δυνάμεις πρέπει να δρουν προληπτικά για να εξαλείψουν πιθανές απειλές για την ασφάλεια πριν αυτές υλοποιηθούν. Η απέλαση οργανωμένων εγκληματικών στοιχείων συνάδει με αυτό το δόγμα, εξουδετερώνοντας ομάδες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μελλοντικά σενάρια υβριδικού πολέμου. Ιστορικά, μη κρατικοί παράγοντες έχουν διαδραματίσει κρίσιμους ρόλους σε πολέμους μέσω αντιπροσώπων, εξεγέρσεις και πολιτική ανατροπή, όπως φαίνεται στις συγκρούσεις στη Συρία, τη Λιβύη και την Κολομβία (Μπιντλ, 2019).

Οι εγκληματικές οργανώσεις, ιδιαίτερα αυτές με διακρατικούς δεσμούς, διαθέτουν την επιχειρησιακή υποδομή που είναι απαραίτητη για εκστρατείες αποσταθεροποίησης. Αυτές οι οργανώσεις εμπλέκονται σε παράνομο εμπόριο, εμπορία ανθρώπων και λαθρεμπόριο όπλων—ικανότητες που τις καθιστούν ελκυστικά περιουσιακά στοιχεία για κρατικούς και μη κρατικούς παράγοντες που επιδιώκουν να υπονομεύσουν την κυριαρχία των ΗΠΑ. Με τη συστηματική απομάκρυνση αυτών των στοιχείων, η κυβέρνηση Τραμπ λαμβάνει προληπτικά μέτρα για να μετριάσει κινδύνους που θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν σε μια μελλοντική γεωπολιτική αντιπαράθεση. Η Διαφορά Μεταξύ της Ουκρανίας και της Κατάστασης στις ΗΠΑ

Μια βασική διάκριση στη δυναμική ασφάλειας της Ουκρανίας ήταν η παρουσία παραστρατιωτικών ομάδων κατά της Ρωσίας που υιοθέτησαν ισχυρό αντιρωσικό συναίσθημα και ναζιστικές ιδεολογίες. Έτσι, αυτές οι εθνικιστικές ομάδες διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στην αντίσταση κατά της ρωσικής επιρροής μετά το 2014 και συνέβαλαν σημαντικά στην αντίσταση κατά της Ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης του 2022. Εδώ, ο ρόλος των συμμοριών καλύφθηκε από μισθοφόρους και μη επίσημα εγκεκριμένους στρατιώτες στρατών εχθρικών προς τη Ρωσία από χώρες του ΝΑΤΟ και από όλο τον κόσμο.

Αντιθέτως, τα πολιτικά τοπία του Μεξικού και της Λατινικής Αμερικής δεν διαθέτουν παρόμοια εθνικιστικά κινήματα ικανά να ξεκινήσουν μια ξένη υποστηριζόμενη εξέγερση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σίγουρα, οι κρατικοί παράγοντες των χωρών της Λατινικής Αμερικής απέχουν πολύ από αυτό το σενάριο ξένης υποστηριζόμενης εξέγερσης, χαρακτηρίζοντάς το ως μη πιθανότητα. Επιπλέον, οι κυρίαρχοι μη κρατικοί παράγοντες σε αυτές τις περιοχές είναι εγκληματικές οργανώσεις, όχι εθνικιστικές πολιτοφυλακές που ελπίζουν να ανακτήσουν εδάφη από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετώπιζαν ένα σενάριο υβριδικού πολέμου που οργανώνεται από έναν αντίπαλο όπως η Κίνα, η Ρωσία, ή ακόμα και ελίτ με συγκεκριμένα συμφέροντα ή διακρατικά καρτέλ με γεωπολιτικές φιλοδοξίες, οι εγκληματικές συμμορίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ιδανικοί πεζοί στρατιώτες για αστική αποσταθεροποίηση, στοχευμένες δολοφονίες, επιχειρήσεις εκβιασμού μέσω κυβερνοχώρου και κάθε είδους πολιτικές και πολεμικές στρατηγικές, τακτικές και κόλπα μέσω αντιπροσώπων.

Πολιτικός Πόλεμος και Κίνδυνοι Εξέγερσης μέσω Αντιπροσώπων

Ο πολιτικός πόλεμος, όπως ορίστηκε από τον Τζορτζ Φ. Κέναν (1948), περιλαμβάνει μια σειρά δραστηριοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της προπαγάνδας, της οικονομικής πίεσης και των παραστρατιωτικών επιχειρήσεων. Η πιθανότητα οι αντίπαλοι να εκμεταλλευτούν εγκληματικά δίκτυα εντός των ΗΠΑ ως όργανα πολιτικού πολέμου δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Υπάρχουν ιστορικά προηγούμενα όπου το οργανωμένο έγκλημα έχει χρησιμοποιηθεί για γεωπολιτικούς σκοπούς:

Η Χρήση Εγκληματικών Δικτύων από τη Σοβιετική Ένωση – Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η KGB χρησιμοποίησε εγκληματικές οργανώσεις για τη συλλογή πληροφοριών, το λαθρεμπόριο και τις επιχειρήσεις δολιοφθοράς στις δυτικές χώρες (Άντριου & Μιτροχίν, 1999).

Οι Επιχειρήσεις Επιρροής των Μεξικανικών Καρτέλ – Τα ναρκωτικά καρτέλ στο Μεξικό έχουν ασκήσει επιρροή σε τοπικές κυβερνήσεις, τις δυνάμεις επιβολής του νόμου και ακόμα και τα εκλογικά αποτελέσματα, αποδεικνύοντας τη δυνατότητά τους για αποσταθεροποίηση (Γκρίλο, 2016).

Ο Ρόλος των Εγκληματικών Στοιχείων στον Υβριδικό Πόλεμο – Ο Γκαλεότι υποστηρίζει ότι η στρατηγική υβριδικού πολέμου της Ρωσίας στην Ουκρανία περιλάμβανε τη χρήση εγκληματικών δικτύων για να υπονομεύσει τον κρατικό έλεγχο και να διευκολύνει τα αυτονομιστικά κινήματα (Γκαλεότι, 2019).

Με δεδομένα αυτά τα προηγούμενα, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η διατήρηση εδραιωμένων εγκληματικών ομάδων εντός των συνόρων των ΗΠΑ δημιουργεί μια εσωτερική ευπάθεια που οι αντίπαλοι θα μπορούσαν κάποια μέρα να εκμεταλλευτούν.

Νομικές και Πολιτικές Αντιπαραθέσεις

Παρά τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της πολιτικής του Τραμπ, έχουν προκύψει νομικές προκλήσεις. Η προσωρινή περιοριστική εντολή του δικαστή Τζέιμς Μπόασμπεργκ κατά της απέλασης μελών της Tren de Aragua (Όλιφαντ, Γκάρντνερ, & ΜακΚέι, 2025) υπογραμμίζει τη συνεχιζόμενη συζήτηση για την εκτελεστική εξουσία στην επιβολή της μετανάστευσης. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι η επίκληση του Νόμου περί Εχθρικών Αλλοδαπών, που ιστορικά συνδέεται με την κράτηση εν καιρώ πολέμου, αποτελεί υπέρβαση. Ωστόσο, η ευρεία διατύπωση του νόμου παρέχει βάση για την εφαρμογή του κατά διακρατικών εγκληματικών οργανώσεων που εμπλέκονται σε αυτό που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ακανόνιστος πόλεμος.

Η απάντηση της Γενικής Εισαγγελέως Παμ Μπόντι—ότι η απόφαση του δικαστή δίνει προτεραιότητα στα δικαιώματα των ξένων εγκληματιών έναντι της ασφάλειας των Αμερικανών—υπογραμμίζει το σκεπτικό εθνικής ασφάλειας για αυτές τις απελάσεις. Ο χαρακτηρισμός της Tren de Aragua και άλλων καρτέλ ως παγκόσμιων τρομοκρατικών οργανώσεων τον Φεβρουάριο του 2025 (Όλιφαντ κ.ά., 2025) ενισχύει περαιτέρω το επιχείρημα ότι αυτές οι ομάδες συνιστούν όχι μόνο εγκληματικές απειλές αλλά και υπαρξιακούς κινδύνους για την ασφάλεια.

Συμπέρασμα

Η πολιτική απέλασης συμμοριών της κυβέρνησης Τραμπ δεν είναι απλώς ένα ζήτημα μετανάστευσης, αλλά μια στρατηγική κίνηση που βασίζεται στον επιθετικό ρεαλισμό. Με την απομάκρυνση εγκληματικών στοιχείων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν σε μελλοντικά σενάρια εξέγερσης ή υβριδικού πολέμου, οι ΗΠΑ ενισχύουν την εσωτερική τους ασφάλεια και προλαμβάνουν πιθανές γεωπολιτικές απειλές. Η απουσία μιας ισχυρής εθνικιστικής δύναμης εντός της Λατινικής Αμερικής που θα ήθελε να επιτεθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γεγονός, αφήνοντας χώρο για την εμπλοκή μη κρατικών παραγόντων, επιχειρήσεων μέσω αντιπροσώπων και ακανόνιστου πολέμου. Έτσι, αυτό το επιχείρημα καθιστά τις εγκληματικές οργανώσεις ιδιαίτερα ευάλωτες σε εξωτερική χειραγώγηση για σκοπούς εξέγερσης, έναν κίνδυνο που πρέπει να μετριαστεί από την Εθνική Ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών πριν οι αντίπαλοι μπορέσουν να τον εκμεταλλευτούν πλήρως με καταστροφικές συνέπειες. Ενώ παραμένουν νομικές, ιδεολογικές και πολιτικές προκλήσεις, η ευρύτερη στρατηγική επιταγή της κυβέρνησης Τραμπ παραμένει σαφής: σε μια εποχή παγκόσμιου ανταγωνισμού ισχύος, οι σαφείς και παρούσες εσωτερικές ευπάθειες στην ασφάλεια όχι μόνο δεν μπορούν να αγνοηθούν, αλλά υπάρχει επιτακτική ανάγκη για την ταχεία εξουδετέρωσή τους.

Trump Gang Deportations: More Than Meets the Eye by Ted Kostis | Patreon

Αναφορές

Andrew, C., & Mitrokhin, V. (1999). The Sword and the Shield: The Mitrokhin Archive and the Secret History of the KGB. Basic Books. Biddle, S. (2019). Nonstate Warfare: The Military Methods of Guerrillas, Warlords, and Militias. Princeton University Press. Galeotti, M. (2019). We Need to Talk About Putin: Why the West Gets Him Wrong, and How to Get Him Right. Ebury Press. Grillo, I. (2016). Gangster Warlords: Drug Dollars, Killing Fields, and the New Politics of Latin America. Bloomsbury Press. Kennan, G. F. (1948). "The Inauguration of Organized Political Warfare." National Security Council Memo. Mearsheimer, J. J. (2001). The Tragedy of Great Power Politics. W.W. Norton & Company. Oliphant, J., Gardner, T., & McKay, R. (2025). "Judge Temporarily Blocks Trump's Use of Wartime Powers to Target Venezuelan Gang Members." Reuters.